The Conjuring 2

Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο σκηνοθέτης James Wan (Saw, Insidious, The Conjuring) επανέφερε με το "The Conjuring" τις ταινίες τρόμου "παλιάς σχολής" στο προσκήνιο. Μετά από μια γρήγορη στάση στην μπλοκμπάστερ σειρά "Fast and the Furious" σκηνοθετώντας την εβδόμη συνέχεια, επιστρέφει στις ταινίες τρόμου και στην συνέχεια του "The Conjuring". Το σίκουελ της ταινίας αυτην την φορά περιλαμβάνει όλα όσα θα ζητούσε κανείς από μια πετυχημένη συνέχεια. Να είναι δηλαδή το ίδιο καλή με την πρώτη χωρίς να παραμένει "μια από τα ίδια".

High Rise

Το "High Rise", αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά της ομότιτλης νουβέλας του J.G. Ballard από τον σκηνοθέτη Ben Wheatley. Μια ταινία που από την πρώτη φορά που είδα το τρέιλερ περίμενα πως και πως. Είναι η ιστορία μιας κλειστής κοινωνίας ενός φουτουριστικού ουρανοξύστη που αν και προσφέρει μια ιδανική ζωή στους ενοίκους αυτοί ξαφνικά στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλον.

The Nice Guys

Πριν από περίπου 30 χρόνια, οι ταινίες που κατέκλυζαν τους κινηματογράφους και αποτελούσαν την μόδα της εποχής ήταν οι Buddy Cop ταινίες. Ιστορίες με αταίριαστα δίδυμα πρωταγωνιστών που για χάρη μιας υπόθεσης έπρεπε να αφήσουν τις διαφορές τους στην άκρη και να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Μια μόδα ταινιών που διατηρήθηκε απτόητη καθ'όλη την διάρκεια των 80's και 90's αλλά και μέχρι της αρχές του 2000. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Shane Black επαναφέρει με την τελευταία του ταινία αυτό το σχετικά "νεκρό" είδος κάνοντας το να μοιάζει όχι μόνο φρέσκο και πρωτότυπο αλλά και πολύ διασκεδαστικό.

Zootopia

Αν και για κάποιους από μας οι ταινίες της Disney δεν έχασαν ποτέ την αξία τους, φαινεται πως τα τελευταία χρόνια τα animation της ξαναμπαίνουν δυναμικά στις καρδιές του κοινού. Μετά τα πολύ πετυχημένα "Wreck-it Ralph", "Frozen" και "Big Hero 6" σειρά έχει το "Zootopia". Ένα φιλμ-μεταφορά της σύγχρονης κοινωνίας μας μέσα από μια απίστευτα αστεία αστυνομική υπόθεση η οποία διαδραματίζεται σε μια πόλη που κατοικείται από θηλαστικά όλων των ειδών.

The Witch

Όντας μεγάλος φαν του είδους παρακολουθώ από κοντά την εξέλιξη στις ταινίες τρόμου και παρατηρώ πως τα τελευταία χρόνια ο ψυχολογικός τρόμος και γενικότερα οι ταινίες τρόμου έχουν πάρει τα πάνω τους. Ο λόγος είναι γιατί ταινίες όπως το "The Babadook" και το "It Follows" αποτελούν δείγματα καλογραμμένων ιστοριών και ποιοτικού κινηματογράφου. Ταινίες που σκοπό έχουν να σημαδέψουν την σημερινή εποχή και να τις θυμόμαστε για καιρό. Σε αυτήν την λίστα λοιπόν μπορούμε πλέον να προσθέσουμε και την συγκεκριμένη ταινία. Το "The Witch" είναι ένα φολκλορικό παραμύθι τρόμου εμπνευσμένο από μύθους και ιστορίες της Νέας Αγγλίας του 17ου αιώνα.

The Family Fang

Βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα, το "The Family Fang" αποτελεί την δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Jason Bateman. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός οικογενειακού δράματος και το κάνει προσθέτοντας μικρές δόσεις μαύρης κωμωδίας στο ενδιάμεσο. Ο βασικός σκελετός του φιλμ έχει να κάνει με τα τραύματα που οι γονείς αφήνουν άθελα στα παιδιά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ίδια τα παιδιά όταν προσπαθούν να αφήσουν πίσω τα λάθη των γονιών τους. Ένα βαρύ θέμα που όμως είναι δοσμένο με αρκετά ελαφρύ τρόπο.

Hush

Το "Hush" του σκηνοθέτη Mike Flanagan, είναι ένα θρίλερ παλιάς σχολής που μοιάζει να δουλεύει με τους δικούς του όρους. Είναι από εκείνα τα θρίλερ που παρ' όλη την μικρή διάρκεια του (μόλις 80 λεπτά) είναι τόσο ολοκληρωμένο που ο θεατής στο τέλος νιώθει πως παρακολουθούσε για ένα 2ωρο. Θα μπορούσε εύκολα να είναι μια μικρού μήκους ταινία ή ένα κομμάτι ενός ανθολογίου με ταινίες τρόμου. Όπως και να χει, μέσα από "μια από τα ίδια" ιστορία, το "Hush" φαίνεται πως κρύβει μερικές εκπλήξεις για τους φαν του είδους.

Midnight Special

Έχοντας σαν μοναδικό στοιχείο το όνομα του σκηνοθέτη Jeff Nichols, γνώριζα από την αρχή πως το "Midnight Special" δεν θα είναι μια ταινία που θα περάσει απαρατήρητη. Μετά τα πολύ καλά "Take Shelter" και "Mud" τα οποία αποτέλεσαν μεγάλες εκπλήξεις το 2011 και 2013 αντίστοιχα, αυτήν την φορά ο χώρος της επιστημονικής φαντασίας έχει την τιμητική του. Με μια εκτέλεση που θυμίζει τις πρώτες δουλειές του John Carpenter, του Stephen Spielberg και σίγουρα τις ιστορίες του Stephen King, το "Midnight Special" υπόσχεται πως δεν είναι μια ταινία που θα ξεχάσει κανείς εύκολα.

Nina Forever

Συνήθως οι ταινίες που συνδυάζουν δυο τόσο διαφορετικά είδη μεταξύ τους έχουν μικρές πιθανότητες να πετύχουν και να αναγνωριστούν απ' το κοινό. Το "Nina Forever" είναι μια ρομαντική ιστορία τρόμου που πηγαίνει ενάντια σε αυτόν τον κανόνα. Και επειδή η ταινία αναφέρεται σε όλους τους λάτρεις του τρόμου που όμως κρύβουν και έναν αθεράπευτο ρομαντισμό μέσα τους, υπάρχει μεγάλη δόση διεστραμμένης ευχαρίστησης στο "Nina Forever".

Hardcore Henry

Πριν τρία χρόνια, ο μέχρι τότε άγνωστος Ilya Naishuller ανέβασε ένα βίντεο στο Youtube με τίτλο "Bad Motherfucker". Το βίντεο ήταν γυρισμένο από τον ίδιο και χρησιμοποιήθηκε ως βίντεο κλιπ για το πανκ ροκ συγκρότημα στο οποίο έπαιζε. Η πρωτοτυπία πίσω από αυτό ήταν πως η 5λεπτη ιστορία ήταν γυρισμένη μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή με τρόπο που ο θεατής βίωνε την όλη δράση σαν να τη ζούσε και ο ίδιος. Μετά την τρελή επιτυχία στο Youtube (Όπου έχει παιχτεί πάνω από 30εκ. φορές μέχρι σήμερα) και τις απαιτήσεις των φαν για περισσότερο υλικό σαν και αυτό, ο Ilya Naishuller απέκτησε τα απαιτούμενα χρήματα μέσω της καμπάνιας του στο Indiegogo.com και γέννησε μια μεγάλου μήκους ταινία δράσης γυρισμένη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το "Hardcore Henry".

10 Cloverfield Lane

Η περίπτωση του "10 Cloverfield Lane" αποδεικνύει πως τις περισσότερες φορές όσα λιγότερα γνωρίζεις για μια ταινία τόσο το καλύτερο. Κανένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του συγκεκριμένου φιλμ μέχρι τον φεβρουαριο, όπου και κυκλοφόρησε το ένα και μοναδικό τρέιλερ. Από το τρέιλερ αυτό, καταλαβαίνει κανείς προς έχουμε να κάνουμε με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση από αυτήν της πρώτης ταινίας. Το found footage τρεντ τις προηγούμενης δεκαετίας που είχε υιοθετήσει το "Cloverfield" του 2008, έχει μετατραπεί τώρα σε ένα κλειστοφοβικό θρίλερ που θα μας θυμίσει περισσότερο τις ταινίες μυστηρίου των 50's και 60's.

Son of Saul

Παρόλο που αποφεύγω αυτού του είδους τις ταινίες, ήξερα ότι κάτι το ξεχωριστό υπάρχει στο "Son of Saul". Αυτήν την φορά από την Ουγγαρία, ο σκηνοθέτης Λάζλο Νέμες στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα καταφέρνει να παρουσιάσει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο την φρίκη και τον τρόμο του πολέμου, μέσα από τα μάτια των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Ένα καθηλωτικό ταξίδι σε ένα συγκεκριμένο είδος κόλασης και μια ιστορία που εστιάζει σε 36 ώρες αγωνίας μέσα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

The Survivalist

Οι φανταστικοί μετά-αποκαλυπτικοί κόσμοι στις ταινίες ήτανε πάντα ένα θέμα το οποίο μου τραβούσε την προσοχή. Στα μάτια μου οι συγκεκριμένες ταινίες αντανακλούσαν έντονα τόσο την φαντασία ενός καλογραμμένου σεναρίου όσο και την εφευρετικότητα μιας σκηνοθετικής εκτέλεσης. Επιπλέον τα χρηματικά ποσά για το κόστος παράγωγης μιας τέτοιας ταινίας μπορούν να παραμείνουν σχετικά χαμηλά. Θα υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις φυσικά (βλέπε "Mad Max : Fury Road"). Το "The Survivalist" αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ιρλανδού σκηνοθέτη/συγγραφέα Stephen Fingleton που με την πρώτη του μεγάλου μήκους δουλειά καταφέρνει να χτυπήσει την κορυφή του ενδιαφέροντος στην λίστα με τις μέχρι τώρα καλύτερες φετινές ταινίες.

Anomalisa

Από το 1999 και το "Στο μυαλό του τζον μάλκοβιτς", ο σεναριογράφος Τσάρλι Κάουφμαν ανήκει στην λίστα των δημιουργών που με κάθε καινούργια τους δουλειά εντυπωσιάζουν με την αυθεντικότητα και την εφευρετικότητα τους. Κάθε ταινία του αποτελεί και έναν απέραντο, φανταστικό κόσμο που καλείται ο θεατής να ανακαλύψει. Μερικά από τα επόμενα συγγραφικά αριστουργήματα του περιλάμβαναν ταινίες όπως το "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού και το "Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης". Το τελευταίο μάλιστα αποτέλεσε και την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια. Η δεύτερη του φορά πίσω από τις κάμερες θα γίνει αυτή την φορά με μια ταινία-animation μόνο για ενήλικες οπού ο θίασος θα αποτελείται από κούκλες.

Uncle John

Οι ταινίες τις οποίες επιλέγω να ανεβάζω σε αυτό το blog είναι κυρίως ταινίες οι οποίες πιστεύω πως έχουν κάτι να πουν και μπορούν να αποτελέσουν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις σε αυτόν που θα τις δώσει μια ευκαιρία. Συνήθως λόγο της περιορισμένης διάθεσης και διαφήμισης πολλών τέτοιων ταινιών ο κόσμος απλά προσπερνάει κάθε χρόνο αριστουργήματα που θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα οι αγαπημένες ταινίες της χρονιάς για όποιον πέσει κατά λάθος επάνω τους. Μια τέτοια ταινία ήταν για μένα και το "Uncle John" την χρονιά που μας πέρασε. Ένα φιλμ που έρχεται να παρουσιάζει το έγκλημα, το δράμα και το μυστήριο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ότι έχουμε συνηθίσει.

Hail,Ceasar!

Μετά από ένα σερί αρκετά σοβαρών ταινιών, οι αδερφοί Ethan και Joel Coen επιστρέφουν σε ένα είδος που γνωρίζουν πως να το αποτυπώσουν καλά στο φιλμ. Το είδος αυτό ας το ονομάσουμε άτυπα "όμορφο χάος". Το "Hail,Caesar" είναι μια μίξη κωμωδίας, δράματος και μιούζικαλ και μας ταξιδεύει στα παρασκήνια της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ και στην πολύχρωμη δεκαετία του '50.

The Overnight

Ο λόγος που έκανα καιρό να αναφερθώ σε μια κωμική ταινία είναι γιατί μέσα στο 2015 δεν μπόρεσα να βρω μια που να πρωτοτυπήσει και να ξεχωρίσει με κάποιον τρόπο. Δυστυχώς οι καλές κωμωδίες είναι λίγες κάθε χρόνο πλέον (για μένα τουλάχιστον). Το "The Overnight" είναι η δεύτερη σκηνοθετική προσπάθεια του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Patrick Brice και παρόλο που έχει κυκλοφορήσει εδώ και μερικούς μήνες είχα την χαρά να το παρακολουθήσω πρόσφατα και να διασκεδάσω με την ψυχή μου.

Steve Jobs

Η σχέση μου με την ιστορία της εταιρίας Apple και τον Steve Jobs ήτανε πάντοτε περιορισμένη. Γνώριζα απλά ότι υπάρχουν χωρίς να νοιάζομαι για περαιτέρω πληροφορίες. Όταν όμως βγαίνει μια ταινία που από πίσω φέρει το όνομα του σκηνοθέτη Danny Boyle, οφείλω να της δώσω μια ευκαιρία. Ολόκληρη η φιλμογραφία του δημιουργού αποτελείται από δεκάδες ταινίες-διαμάντια που κουβαλάνε την τρέλα του ενώ τα "ιδιαίτερα" σενάρια που αναλαμβάνει να μεταφέρει στον κινηματογράφο δεν απογοήτευσαν ποτέ τον θεατή.

Creed

Από την στιγμή που διάβασα για πρώτη φορά πως ο σκηνοθέτης του "Creed" είναι ο Ryan Coogler, η απορία μου για το πως θα έμοιαζε η ταινία ήτανε μεγάλη. Η προηγούμενη ταινία-ντεμπούτο του σκηνοθέτη, το "Fruitvale Station" αποτέλεσε ένα δυνατό και ρεαλιστικό δράμα που δέχτηκε και την ανάλογη αναγνώριση από το κοινό και τους κριτικούς για την πρωτότυπη σκηνοθεσία του. Μην σας ξεγελάει ο τίτλος όμως. Το "Creed" είναι το "Rocky 7". Ωστόσο χωρίς παρεξήγηση στις ταινίες που μεγάλωσαν μια ολόκληρη γενιά και ξυπνούν την νοσταλγία κάθε φορά που τις παρακολουθούμε, το "Creed" είναι η καλύτερη ταινία της σειράς μετά την πρώτη του 1976.

Top 10 Movies Of 2015

Το 2015 ήταν μια χρονιά γεμάτη με remakes, reboots και ανακυκλώσεις παλιότερων ιδεών. Ωστόσο κάθε χρόνο κάποιες ταινίες γυρίζονται για να δώσουν κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες. Σκέφτηκα λοιπόν να συγκεντρώσω και τις δίκες μου αγαπημένες τις χρονιάς και να προτείνω αυτές που κατά την γνώμη μου ξεχώρισαν.
Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές και φέτος, δεν ήταν εύκολο να ξεχωρίσω τις αγαπημένες μου 10. Μόνο τον τελευταίο μηνά, κάθε φορά που έτυχε να βγαίνω από την αίθουσα του κινηματογράφου μια νέα αξιολόγηση έπρεπε να γίνει και μια νέα ταινία "έσπρωχνε" τις υπόλοιπες για να ανεβεί λίγο ψηλότερα στις προτιμήσεις μου.

The Revenant

Ο σκηνοθέτης Alejandro G. Inarritu, έχει γίνει γνωστός ως αυτός που με κάθε του δουλειά σπάει τα κινηματογραφικά στάνταρντ και εφευρίσκει συνεχώς καινούργιες ιδέες για να διηγηθεί μια ιστορία. Παρόλο που βρίσκεται στο χώρο σχεδόν 15 χρονιά τώρα, οι τελευταίες του ταινίες ανεβάζουν όλο και περισσότερο τον πήχη της δημιουργικότητας και της πρωτοτυπίας. Πέρυσι με το "Birdman" και  φέτος με το "The Revenant". Μια ιστορία εκδίκησης που με πρωταγωνιστικό δίδυμο τους  Leonardo Di Caprio και Tom Hardy έχει σκοπό να ξυπνήσει όλες μας τις αισθήσεις.

Bridge Of Spies

Το "Bridge of Spies", είναι η τελευταία ταινία του γνωστού σε όλους σκηνοθέτη Steven Spielberg. Ένα αγωνιώδες, κατασκοπικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Tom Ηanks να βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα αφού φαίνεται να δίνει μια από τις καλύτερες του ερμηνείες των τελευταίων χρόνων. Το σενάριο υπογράφουν οι αδερφοί Joel και Ethan Coen στην δεύτερη συνεργασία τους με τον σκηνοθέτη και το αποτέλεσμα μας δικαιώνει και με το παραπάνω.

The Hateful Eight

Αν είστε και εσείς ένας από τους θαυμαστές των ταινιών του Quentin Tarantino και δεν έχετε δει ακόμα το "The Hateful Eight", η συμβουλή μου είναι να σταματήσετε ότι κάνετε και να τρέξτε όσο πιο γρήγορα γίνεται στον πλησιέστερο κινηματογράφο. Η όγδοη ταινία του δημιουργού φτιάχτηκε σαν ένα πλούσιο θεατρικό κομμάτι που σκοπό έχει να προσφέρει ένταση, διασκέδαση και μια σειρά από καλοδουλεμένους χαρακτήρες που θα σας κρατήσουν κολλημένους στην οθόνη για όση ώρα χρειαστεί...

Spotlight

Το "Spotlight", είναι από εκείνες τις ταινίες που δεν είσαι σίγουρος για το τι ακριβώς πρόκειται να σου προσφέρει και για ποιον λόγο μπαίνεις στην διαδικασία να την παρακολουθήσεις εξ αρχής. Προσωπικά δεν είχα ιδέα. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία μίας δημοσιογραφικής ομάδας από την Βοστώνη που κατάφερε να ξεσκεπάσει και να δημοσιεύσει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα παγκοσμίως το 2002 ξετυλίγοντας ένα τεράστιο κουβάρι μυστηρίου που αφορούσε την καθολική εκκλησία. Μοναδικό όπλο τους, η αίσθηση δικαιοσύνης και η πίστη τους στο έργο ενός σωστού δημοσιογράφου που φυσικά προϋποθέτει προσωπικό ρίσκο και αίσθηση κοινωνικής ευθύνης.

Irrational Man

Για μένα κάθε ταινία που δημιουργεί τόσες πολλές αντιφατικές γνώμες είναι αυτόματα μια ταινία που πρέπει να παρακολουθήσω, και αυτό συμβαίνει σχεδόν με κάθε ταινία του Woody Allen. Ενός από τους πιο ταλαντούχους και "παλιούς" παραμυθάδες του Χόλιγουντ. Στις περισσότερες ταινίες του ασχολείται κυρίως με τις σκοτεινές πτυχές της ανθρωπινής ψυχής και το κάνει με έναν αστείο και δικό του τρόπο. Έχοντας παραλείψει μόλις δυο χρόνιες, από το 1969 ο σκηνοθέτης κυκλοφορεί κάθε χρόνο μια καινούργια του φανταστική ιστορία. Για τον λόγο αυτόν, το "Irrational Man" ίσως να μην βρίσκεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα αριστουργήματα του Woody Allen, όμως πρόκειται για μια διασκεδαστική και αυθεντική ταινία.

Room

Όντας ένας άνθρωπος που έχει δει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ταινιών με "σκληρό" και "δύσκολο για να παρακολουθήσεις" θέμα, έμεινα έκπληκτος με το πόσο πολύ κατάφερε να με επηρεάσει το "Room". Οι δυο πιο τρομακτικές έννοιες που χρησιμοποιεί το "Room" και το κάνουν σίγουρα μια από τις πιο αξιοσημείωτες ταινίες του 2015, είναι η ελευθεριά και η έλλειψη αυτής.

The Visit

Για κάποιο λόγο το The Visit με είχε πείσει από την πρώτη φορά που είδα το τρέιλερ της ταινίας. Υπήρχε μια παράξενη μίξη κωμωδίας και τρόμου μέσα στα δυο λεπτά του κλιπ που τελικά φάνηκε πως λειτούργησε και με το παραπάνω. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος M. Night Shyamalan, μετά από ένα μεγάλο σερί κακών ταινιών (The happening, The Last Airbender, After Earth) φαίνεται πως βρήκε και πάλι τον καλό του εαυτό. Δεν θα φτάσω στο σημείο να τον κατατάξω στην ελίτ των σημερινών δημιουργών αλλά αν με αυτήν την ταινία θέλει να δείξει τις μελλοντικές του διαθέσεις τότε περιμένω με λαχτάρα την επόμενη του δουλειά.

Dope

Αυτό που σίγουρα έχουμε όλοι συνηθίσει μέσα από τις ταινίες σαν το Dope, είναι οι παρόμοιες ιστορίες νεαρών που μπλέκουν σε διάφορες περιπέτειες ενώ παράλληλα έχουν να αντιμετωπίσουν και τα προβλήματα της εφηβείας. Μέσα σε αυτές τις ταινίες υπάρχει συνήθως κάτι ψεύτικο. Χαρακτήρες που δεν θα συναντούσες ποτέ στην πραγματικότητα και γεγονότα που δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να συμβούν. Αυτό δεν είναι κάτι όμως που συναντάμε στο Dope. Πρόκειται για την ιστορία ενός εφήβου-"σπασίκλα" που για κάποιο λόγο ο ίδιος και η περιπέτεια στην οποία μπλέκει μοιάζουν αληθινά.

The Walk

Το The Walk, είναι η ταινία που αφηγείται την ζωή του Γάλλου ακροβάτη Philippe Petit ο οποίος ξεκίνησε δίνοντας παραστάσεις στους δρόμους του Παρισιού και κατέληξε να εκτελέσει κάτι που ονόμασε ο ίδιος "το μεγαλύτερο αρτίστικο έγκλημα του αιώνα". Μια ονομασία που αποδέχθηκε τελικά ολόκληρος ο πλανήτης και φυσικά έμεινε μέχρι και σήμερα. Το "έγκλημα" αυτό θα ήταν να τρυπώσει κρυφά μέσα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και με την ανατολή του ήλιου της 7 Αυγούστου του 1974 να περπατήσει πάνω σε τεντωμένο σύρμα από την μια κορυφή στην άλλη.

Bone Tomahawk

Το Bone Tomahawk ήταν μια ταινία που μου κέντριζε το ενδιαφέρον εδώ και καιρό αλλά για κάποιο λόγο απέφευγα να την δώ. Μετά τα πολύ καλά λόγια όμως του φίλου μου Κώστα Ζαχόπουλου αναγκάστηκα να την βάλω πρώτη στην λίστα με τις ταινίες που ήθελα να παρακολουθήσω την τελευταία εβδομάδα. Πρόκειται για ένα γουέστερν-ωδή στις κινηματογραφικές επιτυχίες του John Ford και αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του πρωτοεμφανιζόμενου S.Craig Zahler. Μια ιστορία χτισμένη εξολοκλήρου γύρω από τους καλά μελετημένους χαρακτήρες της και μια απότομη στροφή που κάνει την ταινία να φλερτάρει με τον τομέα του τρόμου θα δώσουν σαν αποτέλεσμα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς για τους φαν του είδους.

Legend

Δεν είχα καμιά πληροφορία για την ταινία προτού δω το Legend. Γνώριζα ότι πρωταγωνιστούσε ο Tom Hardy και αυτό μου αρκούσε για αρχή. Ήξερα επίσης πως πρόκειται για μια γκανγκστερική ιστορία αλλά μέχρι εκεί. Η ταινία είναι μια κατά κάποιον τρόπο βιογραφία των αδερφών Kray τους οποίους εκτός και αν είσαι φαν της γκανγκστερικής ιστορίας είναι λίγο δύσκολο να τους γνωρίζεις. Πρόκειται για ένα ζευγάρι πανομοιότυπων αδερφών και γκάνγκστερ που κυριάρχησαν στην δεκαετία του ΄60 στο Λονδίνο και κατάφεραν να χτίσουν μια τεράστια φήμη γύρω από το όνομα τους.

The Gift

Πολύ συχνά οι δημιουργοί ταινιών τρόμου ή θρίλερ τυχαίνει να μπερδεύουν το τι μπορεί να κάνει το κοινό να τρομάξει στα αλήθεια ή το πως μπορούν να κάνουν τον θεατή να νιώσει "άβολα" με αυτό που παρακολουθεί. Για τον λόγο αυτό καταφεύγουν σε κάποιες στάνταρ σεναριακές μεθόδους και κάποιες συνηθισμένες σκηνές η οποίες έχουν πια γίνει τόσο κλισέ που δεν προκαλούν κανένα απολύτως συναίσθημα. "Ας σκοτώσουμε το αγόρι της πρωταγωνίστριας", "ας ξεκοιλιάσουμε τον σκύλο της δείχνοντας λίγο έξτρα βία", "ας γεμίσουμε την μπανιέρα της με αίματα". Το Gift, είναι η καινούργια ταινία που σκηνοθετεί, γράφει και πρωταγωνιστεί ο ηθοποιός Joel Edgerton και αυτό που καταφέρνει είναι να δει εκεί που οι υπόλοιπες ταινίες του είδους δεν μπορούν. Ο λόγος είναι γιατί περισσότερο από οτιδήποτε, αυτό το σενάριο και η σκηνοθεσία δείχνουν πως ξέρουν πολύ καλά πως να φέρουν τον θεατή σε δύσκολη θέση.

Crimson Peak

Είναι γνωστό πως ο σκηνοθέτης Guilermo del Toro τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη για τις παλιές ταινίες τρόμου των 50's και 60's και αυτήν την αγάπη την βλέπουμε να αντανακλάται σχεδόν σε κάθε του ταινία. Πολύ περισσότερο στην τελευταία του δουλειά όπου πρόκειται για μια στοιχειωτική ιστορία αγάπης. Ζωηρά χρώματα, ταιριαστή σκηνοθεσία που δείχνει και την άνεση του σκηνοθέτη στο συγκεκριμένο είδος και αμέτρητοι συμβολισμοί που κρατάνε ζωντανή την αγωνιά, το Crimson Peak είναι μια καθηλωτική ιστορία με γοτθική όψη και αισθησιακό πνεύμα.

Straight Outta Compton

Οι ταινίες-βιογραφίες γνωστών συγκροτημάτων είναι γεγονός πως είναι πολύ πιο σπάνιες από αυτές που παρουσιάζουν την ζωή ενός σόλο καλλιτέχνη. Ο λόγος συνήθως είναι πως όταν πρόκειται για ένα συγκρότημα, είναι δύσκολο για τους δημιουργούς να μοιράσουν δίκαια τον χρόνο και την προβολή μέσα σε μόλις δυο ώρες ταινίας χωρίς να εξυμνήσουν ή να αδικήσουν κάποιον από τα μέλη της μπάντας. Στο Straight Outta Compton όμως αυτό φαίνεται πως ήταν κάτι εύκολο μιας και ο σκοπός αυτής της βιογραφίας δεν ήταν η προβολή των καλλιτεχνών αλλά οι αξίες και τα πιστεύω αυτών. Πρόκειται για την σύντομη αλλά σημαντική ιστορία του συγκροτήματος N.W.A. το οποίο θεωρείται και ο "πατέρας" της γκάγκστερ ραπ. Τα τραγούδια στους μόλις δυο δίσκους που κυκλοφόρησαν κατάφεραν να έχουν άμεση απήχηση και αναγνώριση από το κοινό και ακούγονται ευλαβικά από τους φαν μέχρι και σήμερα.

Inside Out

Αυτό που έχω ξεχωρίσει από τα καλύτερα φιλμ της εταιρίας Pixar είναι πως οι ταινίες της δεν αναφέρονται μόνο σε παιδιά. Είναι φιλόδοξες, πολύπλοκες και συγκινητικές ταινίες που απλά χρησιμοποιούν χαρακτήρες, χρώματα και ιστορίες που αρέσουν και στα παιδιά. Ενώ οι τρεις τελευταίες (Cars 2, Brave και Monsters University) αν και καλοφτιαγμένες με άφησαν αρκετά αδιάφορο. Mε το Inside Out ένιωσα ωστόσο πως η εταιρία ξαναβρήκε τον ρυθμό της και επέστρεψε στις πρωτότυπες και έξυπνες ιδέες που μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

Everest

Είναι γνωστό πως το ψηλότερο  βουνό του κόσμου συνδέεται με αμέτρητες τραγωδίες από τότε που οι πρώτες ομάδες ανθρώπων ξεκίνησαν για την κορυφή κάπου στην δεκαετία του 50'. Μια από τις πιο τραγικές εξ αυτών εξιστορεί και η ταινία Everest. Πρόκειται για μια ιστορία που αποδεικνύει την δύναμη του ανθρώπου εάν υπάρχει θέληση για ζωή αλλά και τον λόγο που η φύση δεν μας έχει "κατασκευάσει" αρκετά ανθεκτικούς ώστε να πραγματοποιούμε παρόμοια επιτεύγματα τόσο εύκολα. Αξίζει να αναφερθεί ότι την δεκαετία του 90' οπού και διαδραματίζεται η ταινία κάθε χρόνο οι νεκροί ήταν τρεις φορές περισσότεροι από αυτούς που τελικά καταφέρνανε να φτάσουν μέχρι την κορυφή και ξανά πίσω.

The Martian

Όπως οι περισσότεροι, έτσι και γω, έχω συνδέσει το όνομα του σκηνοθέτη Ridley Scott με καλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Παρόλο που μετράει πολλές επιτυχίες (όπως και αποτυχίες) σε πολλά ακόμα είδη, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι ένας τομέας όπου όλοι των εμπιστεύονται. Είναι κάτι που μας έχει πείσει πως ξέρει να το κάνει καλά και οι φαν του είδους υποδέχονται κάθε καινούργια του δουλειά. Για αυτόν τον λόγο το The Martian δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Πρόκειται για μια έντονη και αγωνιώδες ιστορία επιβίωσης βασισμένη εξολοκλήρου στους χαρακτήρες της.

Cop Car

Το Cop Car είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή μικρού προϋπολογισμού. Ανήκει σε εκείνες τις ταινίες που μπορούν πολύ εύκολα να περάσουν απαρατήρητες και μετά την προβολή τους να σε κάνουν χαρούμενο που τελικά τις ανακάλυψες. Πρόκειται για μια απλή αλλά παράλληλα αλλόκοτη ιστορία που θυμίζει έντονα τις πρώτες δουλειές των αδερφών Κοέν. Αν ήταν να ξεχωρίσω κάτι από εδώ θα ήταν σίγουρα ο μονόλογος του Kevin Bacon στην ακμή της ταινίας. Ίσως ο πιο διαβολικός μονόλογος-απειλή που έχω ακούσει. Σιχαμένος, ανατριχιαστικός και τέλειος από κάθε άποψη.

Sicario

Μετά από τα φανταστικά Prisoners (2013) και Enemy (2014) τα οποία αποτελούν δυο από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων κατά την γνώμη μου, ο σκηνοθέτης Dennis Villeneuve είναι ο δημιουργός που ακολουθώ πλέων κάθε του δουλειά. Το Sicario είναι ένα αγωνιώδες εγκληματολογικό θρίλερ. Είναι η τελευταία ταινία του συγκεκριμένου δημιουργού και όπως θα περίμενε κανείς δεν απογοητεύει ούτε στο ελάχιστο.

Miracle in Cell No.7

Όταν πρόκειται για ταινίες έχω να δηλώσω πως γενικά δεν κλαίω. Έχω δει ταινίες που με συγκίνησαν ή με έκαναν να θέλω να κλάψω αλλά δεν το έκανα. Ίσως γιατί μετά από τόσα πολλά οπτικά "ερεθίσματα" απέκτησα μια κάποια ανοσία. Μάλλον ακόμα δεν έχω βρει την ταινία που θα με "χτυπήσει" στο αδύναμο σημείο μου. Νόμιζα πως αυτό θα κρατήσει για πάντα αλλά έκανα λάθος. Το Miracle in Cell No.7 είναι ένα κορεάτικης παράγωγης δράμα και την χρονιά που μας πέρασε έγινε η τρίτη πιο πετυχημένη ταινία κορεάτικης παράγωγης όλων των εποχών.

Reality

Η τελευταία ταινία του σουρεαλιστή Γάλλου δημιουργού Quentin Dupiex που είχα την τύχη να παρακολουθήσω είχε τον τίτλο "Rubber" και παρουσίαζε ένα λάστιχο αυτοκινήτου σαν δολοφόνο να κυλάει από μέρος σε μέρος και να σκοτώνει αθώους ανθρώπους. Αυτήν την φορά ο κύριος Dupiex εξερευνά τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Φανταστείτε μια Γαλλική και κωμική εκδοχή των ταινιών Inseption, Eternal Sunshine Of a Spotless Mind και Mullholand Drive.

Honeymoon

Υπάρχει λόγος που οι δημιουργοί Horror ταινιών εξακολουθούν να αντιγράφουν εδώ και 40 περίπου χρονιά το "Invasion Of The Body Snatchers" και αυτός είναι η κεντρική ιδέα της κλασικής αυτής ταινίας. Είναι ο φόβος ότι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι μπορεί να μην είναι αυτοί που λένε ότι είναι. Αυτή η ιδέα έχει αποτυπωθεί στο κινηματογραφικό πανί πολλές φορές, δυστυχώς όμως με τις περισσότερες ταινίες να μην έχουν αυτό που χρειάζεται για να περάσουν το ανάλογο συναίσθημα στον θεατή. Το "Honeymoon" εξετάζει ακόμα μια ανατριχιαστική παραλλαγή αυτής της ιδέας και η Leigh Janiak με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βάζει τον εαυτό της στον κύκλο των ανερχόμενων σκηνοθετών ταινιών τρόμου που αξίζουν την προσοχή μας.

Little Boy

Το Little Boy, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μια ταινία μικρή αλλά με μεγάλη καρδιά. Δεν έχει μεταξύ των ηθοποιών της γνωστά ονόματα όπως επίσης δεν έχει και μια παραγωγή πολλών εκατομμυρίων να την στηρίζει. Παρ' όλα αυτά αποτελεί μια από τις πιο γλυκές και παραμυθένιες ταινίες της φετινής χρονιάς. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας και της πίστης του κάθε μέλους της ξεχωριστά.

Wild Tales (Relatos Salvajes)

Είμαι σίγουρος πως όταν το κοινό είδε για πρώτη φορά τον ληστή να σημαδεύει την κάμερα στο The Great Train Robbery περίπου πριν έναν αιώνα κανένας δεν φανταζόταν τι τροπή θα έπαιρνε η βια μέσα από τις ταινίες στο μέλλον. Από ό,τι φαίνεται Το Wild Tales είναι η απάντηση σε αυτήν την εξέλιξη. Πρόκειται για έξι μικρού μήκους, διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες με ένα μόνο κοινό στοιχείο στο θέμα τους. Την εκδίκηση.

The Voices

Τα πρώτα δυο πράγματα που σκέφτηκα αμέσως μετά το τέλος του The Voices ήταν πρώτον : Πως γίνεται μια Ιρανή σκηνοθέτης (η πρώτη που γνωρίζω) να δημιουργήσει κάτι τέτοιο και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία; Δεύτερον : Αν ο Ryan Reynolds συνεχίσει να ρισκάρει σε παρόμοιους ρόλους και σενάρια σαν και αυτό, τότε το κοινό θα ξεχάσει όλες τις ανούσιες και κακές δουλείες που έχει δώσει τον τελευταίο καιρό και θα τον αγαπήσει για πάντα. Το The Voices είναι μια ταινία τρόμου με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας που μας παρουσιάζει την απίστευτη ιστορία ενός ψυχοπαθή άντρα ο οποίος μιλάει στην γάτα και στον σκύλο του. Το περίεργο είναι πως αυτά του απαντούν...

While We're Young

Βλέποντας την ταινία πρόσφατα, κατάλαβα ότι ο τίτλος "While We're Young" σημαίνει πολλά περισσότερα για την όλη υπόθεση του φιλμ. Όπως και στις προηγούμενες δουλειές του, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Noah Baumbach εξερευνά την πιθανή κρίση της μέσης ηλικίας. Όπως στο Margot At The Wedding και το Greenberg έτσι και εδώ μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνει να μεγαλώνει κανείς, τι σημαίνει να είναι νέος και ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ τους.

Black Sea

Το Black Sea είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ που αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη πριν λίγους μήνες. Πρόκειται για μια men on a mission ταινία που η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, η έξυπνη πλοκή και η δράση της καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή σε αγωνιά μέχρι το τέλος. Φανταστείτε το γερμανικό Das Boot σε συνδυασμό με το The Treasure of the Sierra Madre και το Ocean's 12.

McFarland USA

Οι περισσότερες ταινίες της Disney για μένα έχουν έναν κοινό σκοπό. Να κάνουν τον θεατή να νιώσει καλά. Η γνωστή εταιρία παραγωγής ταινιών, κινουμένων σχεδίων αλλά και εκατομμυρίων άλλων πραγμάτων είναι ο γιατρός που δίνει ένα μαγικό χάπι στον θεατή και του λέει "πάρε αυτό και θα νιώσεις καλύτερα". Η πολύχρονη επιτυχία της δείχνει ότι τις περισσότερες φορές το χάπι αυτό κάνει την δουλειά του καλά και αυτή η ταινία δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Το McFarland USA είναι ένα δυνατό αθλητικό δράμα για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα.

The Young and Prodigious T.S. Spivet

Ακόμα μια αισιόδοξη και ιδιαίτερα ευχάριστη ταινία που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες είναι και το The Young And Prodigious T.S. Spivet. Ο Γάλλος σκηνοθέτης Jeun-Pierre Jeunet έχει επιδείξει εδώ και πολλά χρόνια το ταλέντο του να δημιουργεί φανταστικούς και όμορφους κόσμους μέσα στις ταινίες του. Το Delicatessen, το The City Of Lost Children και φυσικά το Amelie αποτελούν τέλεια παραδείγματα της μέχρι τώρα προσφοράς του στον γαλλικό κινηματογράφο. Το The Young And Prodigious T.S. Spivet φυσικά δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η ταινία μας διηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού-ιδιοφυΐα που το σκάει από το σπίτι και ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι προκειμένου να λυτρωθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος που πιστεύει πως κουβαλάει.

Danny Collins

Το Danny Collins είναι η ιστορία ενός μεγάλου σε ηλικία αστέρα της ποπ μουσικής ο οποίος ανακαλύπτει το νόημα της ζωής. Είναι απο τις λίγες φορές που άκουσα πως η ιστορία μιας ταινίας είναι επηρεασμένη από πραγματικά γεγονότα και με έκανε να χαρώ ιδιαίτερα. Ο Al Pacino στον ρόλο του ροκ σταρ αλλά Neil Diamond μας δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του και μια από τις πιο αισιόδοξες ταινίες που έχω δει εδώ και καιρό.