Τα πρώτα δυο πράγματα που σκέφτηκα αμέσως μετά το τέλος του The Voices ήταν πρώτον : Πως γίνεται μια Ιρανή σκηνοθέτης (η πρώτη που γνωρίζω) να δημιουργήσει κάτι τέτοιο και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία; Δεύτερον : Αν ο Ryan Reynolds συνεχίσει να ρισκάρει σε παρόμοιους ρόλους και σενάρια σαν και αυτό, τότε το κοινό θα ξεχάσει όλες τις ανούσιες και κακές δουλείες που έχει δώσει τον τελευταίο καιρό και θα τον αγαπήσει για πάντα. Το The Voices είναι μια ταινία τρόμου με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας που μας παρουσιάζει την απίστευτη ιστορία ενός ψυχοπαθή άντρα ο οποίος μιλάει στην γάτα και στον σκύλο του. Το περίεργο είναι πως αυτά του απαντούν...
Η ιστορία τοποθετείται σε μια μικρή και φανταστική πόλη κάπου στην Αμερική. Πρωταγωνιστής είναι ο Ryan Reynolds ως Jerry Hickfang. Ένας χαμογελαστός, με περίεργη συμπεριφορά τύπος που εργάζεται στην αποθήκη ενός εργοστασίου. Πρόσφατα βγήκε από την φυλακή (δεν γνωρίζουμε γιατί μπήκε ωστόσο) και σαν μέρος της αποφυλάκισης του επισκέπτεται συχνά μια ψυχίατρο. Παρ' όλα αυτά ο Jerry δείχνει πολύ άκακος και φιλικός. Συνεχίζει την ζωή του και δέχεται συχνά επισκέψεις από φανταστικές πεταλούδες που συμβολίζουν την καψούρα του με την Fiona, μια κοπέλα που δουλεύει σε διαφορετικό τμήμα του εργοστασίου.
Επίσης οι δυο μοναδικοί του φίλοι και συγκάτοικοι τους οποίους συμβουλεύεται για κάθε του ενέργεια είναι τα κατοικίδια του, μια γάτα και ένας σκύλος. Τα δυο ζώα του μιλάνε με τον ίδιο τρόπο που η κυρία Bates μιλούσε μέσα στο μυαλό του γιου της Norman στο γνωστό Psycho. Η γάτα μιλάει με μια αστεία σκοτσέζικη προφορά και συνήθως παροτρύνει τον Jerry να ακολουθήσει τα άγρια και ζωώδη ένστικτα ενός κυνηγού, ενώ ο σκύλος όπως θα περίμενε κανείς είναι πιο καλός και υποστηρικτικός απέναντι στο αφεντικό του. Όπως και η μητέρα του πιο πριν, έτσι και ο Jerry ακούει αυτές τις φωνές. Ο γιατρός του χορηγεί κάποια φάρμακα που σταματάνε τις φωνές και τον προσγειώνουν στην πραγματικότητα, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ένα μέρος στο οποίο ο Jerry αισθάνεται μόνος και λυπημένος οπότε προτιμάει να ζήσει χωρίς αυτά και να κρατήσει το χαμόγελο του. Το πρόβλημα είναι πως όποιον από τους δυο φίλους του και αν συμβουλευτεί για τις κινήσεις του ο Jerry σίγουρα δεν θα είναι κάτι που ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα επέλεγε.
Υπάρχουν πολλές κατευθύνσεις που θα μπορούσε να πάρει η ταινία και αυτή που τελικά παίρνει δεν είναι μία που θα μαντέψει κανείς εύκολα. Όμορφα δοσμένη ιστορία, με φλασμπακς να γεμίζουν τα κενά και να ρίχνουν φως στο παρελθόν του Jerry και στο πως έγινε αυτός που είναι σήμερα. Το σενάριο βρίσκεται ακριβός στην μέση της κωμωδίας και του Horror και αλλάζει μεταξύ των δυο με πολύ πρωτότυπους τρόπους. Κάθε φορά που η ταινία το απαιτεί, η σκηνοθέτης Marjane Satrapi δεν θα διστάσει να ψεκάσει την οθόνη με μεγάλες ποσότητες αίματος και να σε κάνει να αναρωτηθείς "τι έγινε μόλις τώρα;" μιας και πριν λίγο έχει ακολουθήσει κωμική σκηνή.
Ο Reynolds μοιάζει ιδανικός για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και χειρίζεται πολύ καλά τον χαρακτήρα και τις αντιδράσεις του οδηγώντας τον σε ένα αλλόκοτο και γεμάτο ενέργεια φινάλε που θα διασκεδάσει και τους πιο απαιτητικούς.
Για να λέμε και την αλήθεια η ταινία δεν είναι για όλους και όλα τα γούστα. Με λίγη καλή διάθεση όμως θα περάσετε 100 αξέχαστα λεπτά διασκέδασης. Αν του δώσετε μια ευκαιρία μπορεί τελικά το The Voices να "μιλήσει" μέσα σας.
Ο Reynolds μοιάζει ιδανικός για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και χειρίζεται πολύ καλά τον χαρακτήρα και τις αντιδράσεις του οδηγώντας τον σε ένα αλλόκοτο και γεμάτο ενέργεια φινάλε που θα διασκεδάσει και τους πιο απαιτητικούς.
Για να λέμε και την αλήθεια η ταινία δεν είναι για όλους και όλα τα γούστα. Με λίγη καλή διάθεση όμως θα περάσετε 100 αξέχαστα λεπτά διασκέδασης. Αν του δώσετε μια ευκαιρία μπορεί τελικά το The Voices να "μιλήσει" μέσα σας.
Bαθμολογία : 8.5/10
Σκηνοθεσία : Marjane Satrapi
Παίζουν : Ryan Reynolds, Gemma Arterton, Anna Kendrick
Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, μπήκε ήδη στα ..."προσεχώς" μετά την περιγραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το όνομα της σκηνοθέτη στο τέλος την έπαθα μια πλάκα, γιατί η ίδια έχει κάνει το πολύ καλό comic Persepolis (που έχει γίνει και animated ταινία), που είναι τελείως διαφορετικό από το στυλ της "The Voices".
Πολύ καλή πρόταση! ;)