Από το 1999 και το "Στο μυαλό του τζον μάλκοβιτς", ο σεναριογράφος Τσάρλι Κάουφμαν ανήκει στην λίστα των δημιουργών που με κάθε καινούργια τους δουλειά εντυπωσιάζουν με την αυθεντικότητα και την εφευρετικότητα τους. Κάθε ταινία του αποτελεί και έναν απέραντο, φανταστικό κόσμο που καλείται ο θεατής να ανακαλύψει. Μερικά από τα επόμενα συγγραφικά αριστουργήματα του περιλάμβαναν ταινίες όπως το "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού και το "Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης". Το τελευταίο μάλιστα αποτέλεσε και την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια. Η δεύτερη του φορά πίσω από τις κάμερες θα γίνει αυτή την φορά με μια ταινία-animation μόνο για ενήλικες οπού ο θίασος θα αποτελείται από κούκλες.
Το συγκεκριμένο φιλμ θα μπορούσε να πει κανείς με απλά λογία πως έχει σαν βασικό θέμα την κρίση μέσης ηλικίας αλλά με κούκλες αντί για ανθρώπους.
Ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Μάικλ Στόουν. Ένας πετυχημένος συγγραφέας που μέσα από το βιβλίο του έχει βοηθήσει πολλές εταιρίες δίνοντας εμψυχωτικές συμβουλές στους υπαλλήλους για το πως θα αυξήσουν την αποδοτικότητα τους και πως θα επιτύχουν τους επαγγελματικούς τους στόχους. Ο τελευταίος του προορισμός είναι το Σινσινάτι του Οχάιο όπου και έχει έρθει μια μέρα πριν από την επόμενη του διάλεξη και έχει κλείσει δωμάτιο σε κοντινό ξενοδοχείο.
Ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Μάικλ Στόουν. Ένας πετυχημένος συγγραφέας που μέσα από το βιβλίο του έχει βοηθήσει πολλές εταιρίες δίνοντας εμψυχωτικές συμβουλές στους υπαλλήλους για το πως θα αυξήσουν την αποδοτικότητα τους και πως θα επιτύχουν τους επαγγελματικούς τους στόχους. Ο τελευταίος του προορισμός είναι το Σινσινάτι του Οχάιο όπου και έχει έρθει μια μέρα πριν από την επόμενη του διάλεξη και έχει κλείσει δωμάτιο σε κοντινό ξενοδοχείο.
Παρόλο όμως που ο Μάικλ αποτελεί την φωνή της έμπνευσης και της επιτυχίας για πολλούς ανθρώπους ο ίδιος έχει μερικά σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει. Ξαφνικά η ζωή του θα χάσει κάθε νόημα και ενδιαφέρον σε σημείο που θα κλειστεί τελείως στον εαυτό του. Κανένας δεν αποτελεί κάποιο ενδιαφέρον στην δύστυχη καθημερινότητα του και όλοι ακούγονται σαν να έχουν την ίδια φωνή (κυριολεκτικά την ίδια μιας και οι φωνές για όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες πέρα από τους δυο βασικούς γίνονται από τον ίδιο ηθοποιό). Όλοι οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου ακούγονται το ίδιο άλλα και η γυναίκα και το παιδί του στο τηλέφωνο έχουν την ίδια καταθλιπτική και χωρίς νόημα φωνή.
Εντελώς τυχαία, στο ξενοδοχείο θα πέσει πάνω σε μια κοπέλα η οποία έχει έρθει για να παρακολουθήσει το σεμινάριο του το οποίο θα πραγματοποιηθεί την επόμενη ημέρα. Παρόλο που η Λίζα είναι μια λιτή κοπέλα με υπερβολικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, τυχαίνει να έχει την δική της φωνή. Η συνάντηση του και ένα βράδυ μαζί της θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο Μάικλ αντιμετωπίζει την ζωή.
Εντελώς τυχαία, στο ξενοδοχείο θα πέσει πάνω σε μια κοπέλα η οποία έχει έρθει για να παρακολουθήσει το σεμινάριο του το οποίο θα πραγματοποιηθεί την επόμενη ημέρα. Παρόλο που η Λίζα είναι μια λιτή κοπέλα με υπερβολικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, τυχαίνει να έχει την δική της φωνή. Η συνάντηση του και ένα βράδυ μαζί της θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο Μάικλ αντιμετωπίζει την ζωή.
Μην σας ξεγελάει το γεγονός ότι οι κούκλες διηγούνται την ιστορία στο "Anomalisa". Μπορεί να φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι κούκλες αλλά η αληθοφάνεια και η ρεαλιστικότητα με την οποία κινούνται και συμπεριφέρονται θα σας κάνουν να ανατριχιάσετε. Η χρήση των stop motion εφέ εδώ πηγαίνει σε άλλο επίπεδο. Οι εκφράσεις των προσώπων και η γλώσσα του σώματος δείχνουν τα πάντα για το ποιος είναι ο καθένας και τι θέλει.
Ο Μάικλ και η Λίζα τυχαίνει να είναι όχι μόνο οι δυο πιο ανθρώπινες κούκλες που έχετε παρακολουθήσει ποτέ αλλά σε πολλά σημεία να βγάζουν μεγαλύτερη φυσικότητα και από κανονικούς ηθοποιούς. Ενώ ο εσωτερικός κόσμος των βασικών χαρακτήρων είναι λες και έχει δημιουργηθεί από ψυχαναλυτές και ειδικούς γιατρούς, παρόλα αυτά η ροή και ο τρόπος με τον οποίον δίνεται η ιστορία είναι απλός. Σε λίγο λιγότερο από μιάμιση ώρα, όλα είναι απολυτά κατανοητά και τα πάντα μοιάζουν οικεία.
Το "Anomalisa", είναι μια ταινία για ενήλικες. Έχει καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες, έχει γυμνό, σεξ, άσχημη γλωσσά και πραγματεύεται ψυχολογικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα εδώ και δεκαετίες και βασανίζουν πολύ κόσμο. Όλοι έχουμε δει στο παρελθόν ταινίες με θέμα την κρίση μέσης ηλικίας αλλά ποτέ κάτι παρόμοιο.
Το ρίσκο του Τσάρλι Κάουφμαν να μεταφέρει το σενάριο του σε μορφή animation αποδίδει και ο θεατής μένει απόλυτα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Δεν βρήκα τίποτα να με χαλάσει στο συγκεκριμένο φιλμ. Αν είστε φαν των προηγούμενων ταινιών του θα σας καταπλήξει. Αν όχι, σίγουρα θα νιώσετε πως έχετε δει κάτι πρωτότυπο.
Ο Μάικλ και η Λίζα τυχαίνει να είναι όχι μόνο οι δυο πιο ανθρώπινες κούκλες που έχετε παρακολουθήσει ποτέ αλλά σε πολλά σημεία να βγάζουν μεγαλύτερη φυσικότητα και από κανονικούς ηθοποιούς. Ενώ ο εσωτερικός κόσμος των βασικών χαρακτήρων είναι λες και έχει δημιουργηθεί από ψυχαναλυτές και ειδικούς γιατρούς, παρόλα αυτά η ροή και ο τρόπος με τον οποίον δίνεται η ιστορία είναι απλός. Σε λίγο λιγότερο από μιάμιση ώρα, όλα είναι απολυτά κατανοητά και τα πάντα μοιάζουν οικεία.
Το "Anomalisa", είναι μια ταινία για ενήλικες. Έχει καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες, έχει γυμνό, σεξ, άσχημη γλωσσά και πραγματεύεται ψυχολογικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα εδώ και δεκαετίες και βασανίζουν πολύ κόσμο. Όλοι έχουμε δει στο παρελθόν ταινίες με θέμα την κρίση μέσης ηλικίας αλλά ποτέ κάτι παρόμοιο.
Το ρίσκο του Τσάρλι Κάουφμαν να μεταφέρει το σενάριο του σε μορφή animation αποδίδει και ο θεατής μένει απόλυτα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Δεν βρήκα τίποτα να με χαλάσει στο συγκεκριμένο φιλμ. Αν είστε φαν των προηγούμενων ταινιών του θα σας καταπλήξει. Αν όχι, σίγουρα θα νιώσετε πως έχετε δει κάτι πρωτότυπο.
Βαθμολογία : 10/10
Σκηνοθεσία : Duke Johnson, Charlie Kaufman
Παίζουν : David Thewlis, Jennifer Jason Leigh, Tom Noonan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου