The Handmaiden

Ο σκηνοθέτης Park Chan Wook, έγινε γνωστός μέσα από τις ιστορίες εκδίκησης που ξεκίνησε να διηγείται στις αρχές του 2000 και κατέληξε να θεωρείται σήμερα ένας μάστερ του μοντέρνου κινηματογράφου και των ιστοριών αυτού του είδους. Το "The Handmaiden" είναι η νέα του φανταστική, ερωτική ιστορία εκδίκησης και πάθους. Μια υπέροχη ταινία που μέχρι να την δω δεν γνώριζα πόσο πολύ την είχα ανάγκη.

American Honey

Το "American Honey" καταπιάνεται με μια κατάσταση που όλοι μας έχουμε βιώσει αλλά κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει. Τον τρόπο σκέψης στα νεανικά μας χρόνια. Από τις ταινίες που έχω να θυμάμαι με ανάλογο θέμα, η συγκεκριμένη αποτυπώνει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την ενεργεία και τα επαναστατικά ξεσπάσματα μιας κατά τα άλλα χαμένης νεολαίας. Μιας νεολαίας που δεν έχει απαντήσεις ακόμα και στα πιο βασικά ερωτήματα. Που τελικά θέλουμε να καταλήξουμε; Και όταν φτάσουμε εκεί, τι θέλουμε να κάνουμε;

Arrival

Πριν από ένα χρόνο, είχα γράψει για το πόσο πολύ μου άρεσε το "Sicario" και εξυμνούσα το φανταστικό σερί των άρτια φτιαγμένων ταινιών του σκηνοθέτη Dennis Villeneuve. Το σερί αυτό λοιπόν συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Αυτή την φορά, καταπιάνεται με ένα καθαρόαιμο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μεταφορά του βιβλίου του συγγραφέα Ted Chiang με τον τίτλο "Story of Your Life".

 

 

Lion

Το "Lion", ανήκει στις συγκινητικές, αληθινές ιστορίες που μεταφέρονται στον κινηματογράφο και μόνο με το θέμα τους καταφέρνουν να κερδίζουν σχεδόν πάντα την αναγνώριση του κοινού. Ο σκηνοθέτης Garth Davis, αυτήν την φορά μας διηγείται την απίστευτη ιστορία ενός 5χρονου αγοριού, του οποίου η ζωή αλλάζει όταν χάνει την οικογένεια του ξαφνικά και τελικά καταλήγει σε μια καινούργια, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του.

Morris from America

Το "Morris from America", ανήκει σε εκείνες τις χαριτωμένες κωμωδίες ενηλικίωσης που έγιναν μεινστριμ πριν από περίπου 15 χρόνια. Τα μεγάλα στούντιο γύριζαν πολλές τέτοιες ταινίες κάθε χρόνο και η απήχηση του κόσμου ήταν μεγάλη. Τώρα πια αυτά τα σενάρια περνάνε κατευθείαν στα χέρια των μικρότερων και ανεξάρτητων εταιριών και η επιτυχία τους βασίζεται περισσότερο στην στόμα με στόμα διαφήμιση. Έχοντας δει την συγκεκριμένη πριν από λίγους μήνες, ένιωσα πως άξιζε λίγη διαφήμιση.

Hacksaw Ridge

Μετά από ένα δυνατό comeback με το φετινό "Blood Father", ο Mel Gibson επιστρέφει 10 χρόνια μετά και στην θέση του σκηνοθέτη για να εντυπωσιάσει και πάλι αλλά και να δείξει πως έχει αυτό που χρειάζεται. Αυτή την φορά θα διηγηθεί με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο την αληθινή ιστορία ενός στρατιώτη ο οποίος κέρδισε το δικαίωμα να σταλεί στην μάχη χωρίς όπλο και κατάφερε να γίνει ο πρώτος ήρωας πολέμου κάνοντας μόνο αυτό που πίστευε.

Kubo and the Two Strings

Αυτό με το οποίο ασχολούνται οι τεχνικοί και κινηματογραφιστές της εταιρείας Laika τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να πει κάνεις πως είναι ένα είδος που οι περισσότεροι το έχουμε αφήσει πίσω στην δεκαετία του '90. Με τις ταινίες "Coraline", "Paranorman" και "Boxtrolls" συνέχισε να εξελίσσει την τεχνική του Stop-motion μέσα από ιστορίες που έμοιαζαν να είναι κάτι σαν ταινίες τρόμου αλλά για παιδιά. Δεν μου έχουν μείνει ξεκάθαρα οι ιστορίες από τις προηγούμενες ταινίες τις συγκεκριμένης εταιρίας αλλά έχω να θυμάμαι σαν εμπειρία αξέχαστες εικόνες ανατριχιαστικής λεπτομέρειας. Με το "Kubo and the Two Strings", οι άνθρωποι πίσω από την συγκεκριμένη ταινία καταφέρνουν να κάνουν την εμπειρία αυτή πλέον αξέχαστη.

A Monster Calls

Ο σκηνοθέτης J.A. Bayona, μετά το "The Orphanage" και πριν από λίγα χρόνια το "The Impossible", επιστρέφει αυτήν την φορά με ένα αρκετά σύνθετο δράμα φαντασίας που καθηλώνει με την μαγευτική του αφήγηση και τον κόσμο που δημιουργεί. Το "A Monster Calls" είναι ένα σκοτεινό παραμύθι για μικρούς (όχι πολύ όμως) και μεγάλους που καταπιάνεται με τον θάνατο, με τρόπο που δεν έχετε ξαναδεί μέχρι σήμερα.

Captain Fantastic

Το "Captain Fantastic", τυχαίνει να είναι η καλύτερη ταινία με υπερηρωικό τίτλο που είδα φέτος. θα μπορούσε να λέγεται εναλλακτικά και "Worlds Greatest Dad" αλλά αυτό υπάρχει ήδη σε άλλη ταινία. Η δεύτερη ταινία του Matt Ross για την οποία γράφει ο ίδιος και το σενάριο, μας διηγείται την συγκινητική ιστορία ενός πατέρα που προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος και να εντάξει τα έξι παιδιά του στον σύγχρονο πολιτισμό.

Swiss Army Man

Μπορεί τελευταία να μας αρέσει να επαναλαμβάνουμε την ανάγκη μας για πρωτότυπα σενάρια και αυθεντικές ιδέες στον κινηματογράφο αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως το 2016 ήταν αρκετά γενναιόδωρο μέχρι στιγμής όσο αναφορά αυτό το κομμάτι. Μια από τις πιο πρωτότυπες εξ αυτών για την χρονιά μας, τυχαίνει να είναι και το "Swiss Army Man". Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία των Dan Kwan Και Daniel Scheinert, είναι ίσως η πιο αλλόκοτη και παράλληλα μια από τις πιο καλοφτιαγμένες ταινίες που θα δείτε φέτος. Το σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα μπορεί να πει "μια από τα ίδια" μετά από αυτό.

Don't Breathe

Όσο αναφορά τα blockbusters της φετινής χρονιάς, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως μέχρι τώρα τα περισσότερα απογοήτευσαν και δεν είχαν την αναμενόμενη απήχηση από το κοινό. Υπάρχει ένα είδος όμως που συνεχίζει με σταθερούς ρυθμούς να αναπτύσσεται και να προσφέρει όλο και καλύτερα δείγματα. Τα Θρίλερ. Μετά το ριμέικ του Evil Dead πριν από τρία χρόνια, ο σκηνοθέτης Fede Alvarez συνεχίζει με μια αρκετά πρωτότυπη ιστορία και μας αποδεικνύει πως τα θρίλερ είναι ο τομέας του.

Hunt for the Wilderpeople

Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στις ανεξάρτητες παραγωγές σαν το "Hunt for the Wilderpeople". Κάτι που μάλλον αγαπάς ή μισείς. Αυτές οι ταινίες χτυπάνε κόντρα στον παλμό και δίνουν στον δημιουργό την απόλυτη ελευθερία και έκφραση. Μετά τα πολύ πετυχημένα και πρωτότυπα "Boy" και "What we do in the Shadows", ο σκηνοθέτης Taika Waititi δίνει ίσως το τελευταίο αντίο στις Νεοζηλανδικές παραγωγές προτού αλλάξει ήπειρο και ξεκινήσει να παίζει με τα "μεγάλα παιδιά" του Χόλιγουντ (η επόμενη του δουλειά συγκεκριμένα είναι η επόμενη Thor ταινία της Marvel Studios). Όσο και αν αυτό μου δημιουργεί μια μικρή απογοήτευση, η τελευταία του ταινία βρίσκεται τόσο κοντά στην τελειότητα που με κάνει να τα ξεχνάω όλα.

Blood Father

Εδώ και αρκετά χρόνια, κάθε κυκλοφορία νέας ταινίας με πρωταγωνιστή τον Mel Gibson σταμάτησε να αποτελεί ένα ιδιαίτερο γεγονός. Μερικές καλές προσπάθειες αλλά τίποτα αξιοσημείωτο. Ευτυχώς για τους φαν του ηθοποιού, αυτή η ταινία αποτελεί ένα μικρο διαμάντι. Ο σκηνοθέτης Jean-Francois Richet, κάνει τα πάντα να δένουν ιδανικά μεταξύ τους και το αποτέλεσμα είναι καλύτερο από αυτό που περιμένεις.

The Magnificent Seven

Aπό τον σκηνοθέτη Antoine Fuqua, το "The Magnificent Seven"  αποτελεί το ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1960 του John Sturges (που και εκείνο με την σειρά του είχε διασκευάσει την κλασική ταινία του Akira Kurosawa, "Seven Samurai"). Όπως και τα περισσότερα ριμέικ-reboot, έτσι και αυτό μου είχε δημιουργήσει έναν μικρό φόβο για το πόσο κακή ταινία ήμουν έτοιμος να παρακολουθήσω. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μια ταινία σαν και αυτή καταφέρνει να κάνει καλά την δουλειά της και δεν απογοητεύει; Όταν τελικά πληρώνει έναν σωστό φόρο τιμής και μεταφέρει αυτήν την παλιά ιστορία στο μοντέρνο κοινό με ωραίο τρόπο; Η συγκεκριμένη πάντως φαίνεται πως το κατάφερε.

Demolition

Με το Demolition, ο Γαλλοκαναδός σκηνοθέτης Jean-MArc Vallee καθορίζει τον εαυτό του ως έναν πιστό στις ιδέες του δημιουργό. Έχοντας σκηνοθετήσει ταινίες όπως το "Wild" και πιο πριν το "Dallas Buyers Club", τα μοτίβα και το στιλ του αρχίζουν πλέον να φαίνονται καθαρά. Και οι τρεις ταινίες ασχολούνται κυρίως με την λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου. Με ποιον τρόπο ο θάνατος επηρεάζει την ζωή και πως εμπνέει τους ανθρώπους να ζήσουν την ζωή τους στο έπακρο.

Café Society

Τόσο μέσα από την πολύ πετυχημένη καριέρα του όσο και μέσα από την ζωή του, ο Woody Allen είχε πάντα την τάση να μεταδίδει συνεχώς έναν κυνισμό και μια ματαιοδοξία για το ανθρώπινο είδος. Ζωή χωρίς νόημα, σύμπαν χωρίς θεό και δίχως μετά θάνατον ζωή και πολλές ακόμα τέτοιες σκέψεις. Οι μεγαλύτερες του επιτυχίες ερχόταν πάντα μέσα από τις ταινίες οπού κατάφερνε να μπλέξει τέλεια αυτές τις ιδέες με τις μεγαλύτερες απολαύσεις τις ανθρώπινης φύσης όπως τα όνειρα και ο έρωτας. Μια τέτοια, άψογη μίξη αποτελεί πιστεύω το "Midnight in Paris" αλλά και το φετινό "Café Society" και συντελούν δυο από τις πιο σαγηνευτικές ταινίες του τα τελευταία χρόνια.

The Lobster

Μιας και ο μήνας Αύγουστος "πάσχει" παραδοσιακά από καλές αφίξεις στους κινηματογράφους (στους ελληνικούς τουλάχιστον), είναι ευκαιρία να προτείνω μια ταινία που αξίζει να αναφερθεί και που τυχαίνει να βρίσκεται ανάμεσα στις καλύτερες και πιο πρωτότυπες τις χρονιάς. Παρόλο που την είδα πριν από αρκετούς μήνες, το The Lobster του σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου παραμένει μια δυνατή εμπειρία ακόμα και μετά από μια δεύτερη προβολή.

Into the Forest

Σε μια εποχή που τα σενάρια της καταστροφής του κόσμου μέσα από τις ταινίες έχουν εξαντλήσει πάρα πολλές ιδέες για το πως τελικά θα έφθανε το τέλος της ανθρωπότητας, τα τελευταία χρόνια οι δημιουργοί ταινιών έχουν μια τάση για πιο ρεαλιστικές ιστορίες. Ιστορίες που φαίνονται πιο οικείες στο κοινό αλλά και πιο πιθανές να συμβούν. Το Into the Forest είναι μια από αυτές. Αυτήν την φορά η κατάρρευση της κοινωνίας θα έρθει με κάτι απλό που όμως θα έφερνε το χάος στην σημερινή καθημερινότητα. Μια διακοπή ρεύματος.

Perfect Strangers (Perfetti Sconosciuti)

Νομίζω πως πλέον είναι ασφαλές να παραδεχτούμε όλοι πως με τον έναν η με τον άλλον τρόπο τα κινητά τηλέφωνα κρύβουν ένα κομμάτι από την καθημερινότητα και τα προσωπικά στοιχεία του καθενός. Ποτέ ξανά οι ζωές μας δεν υπήρξαν τόσο εκτεθειμένες στο ευρύ κοινό. Και μπορεί να μην ανήκουμε ανάμεσα στους αστέρες του Χόλιγουντ που έτσι και αποκαλυφθεί μια φωτογραφία τρέχουν να σώσουν την καριέρα τους αλλά έστω και για μια στιγμή όλοι είχαμε κάτι στο μικρο "κουτάκι" που το λέμε τηλέφωνο που δεν θέλαμε να αποκαλυφθεί. Αυτό σκέφτηκε μάλλον και ο Ιταλός σκηνοθέτης Paolo Genovese και αποφάσισε να γυρίσει το πολύ έξυπνο και επίκαιρο "Perfect Strangers".

April and the Extraordinary World (Avril et le monde truqué)

Είναι γνωστό πως η Γαλλία έχει μια παράδοση στις πρωτότυπες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας. Τον τελευταίο αιώνα μέσα από τις ταινίες, τα κόμικ και τα βιβλία, οι λάτρεις του είδους έχουν να θυμούνται αμέτρητα αριστουργήματα βγαλμένα από Γάλλους καλλιτέχνες. Βλέποντας το "April and the Extraordinary World", το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν : "ποιος είπε ότι δεν βγάζουν πλέον απίστευτα και πρωτότυπα animation επιστημονικής φαντασίας;". Σε σκηνοθεσία του Christian Desmares και Frank Ekinci, η ταινία αποτελεί μεταφορά της νουβέλας του γνωστού σχεδιαστή κομικ Jacques Tardi.

The Jungle Book

Ψάχνοντας μερικά στοιχεία για το πασίγνωστο βιβλίο "Το Βιβλίο της Ζούγκλας" ανακάλυψα πως αυτή η ταινία αποτελεί την 17η κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας σε ταινία (μετρώντας και τα καρτούν/animation). Με αυτό στο μυαλό, δεν είχα και μεγάλη διάθεση να δώσω μια ευκαιρία στην συγκεκριμένη ταινία. Ειδικά γνωρίζοντας πως είναι γυρισμένη εξολοκλήρου με ψηφιακά εφέ. Φυσικά το όνομα της Disney πίσω από μια τέτοια δουλειά σκέφτηκα πως μπορεί να εγγυάται ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα και έτσι την είδα. Έχω να πω λοιπόν πως είμαι χαρούμενος που έκανα λάθος.

A Hologram for the King

Κατά καιρούς, εμφανίζονται ταινίες που το πόστερ τους και μόνο ή ίσως και ο τίτλος της ταινίας μπορεί να σταθεί ως αφορμή για να αποφύγουμε μια αξιόλογη προσπάθεια. Συμβαίνει καμιά φορά σε όλους παρόλο που γνωρίζουμε πως είναι ο πλέον λάθος τρόπος για να κρίνεις μια ταινία. Αυτό ήταν για μένα και το Hologram for the King. Φυσικά η παρουσία του Tom Hanks βοηθάει πολύ μιας και συνεχίζει ακόμα να με εκπλήσσει μέσα από τους ρόλους του. Αυτήν την φορά μέσα από ένα κωμικό δράμα και την ιστορία ενός χαμένου χαρακτήρα που θα βρει τις απαντήσεις για τα προβλήματα της ζωής του στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας.

Green Room

Μετά την ταινία-έκπληξη του 2014 "Blue Ruin", ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jeremy Saulnier επιστρέφει με μια ακόμα πιο ωμή και αγωνιώδη ιστορία μέσα από το "Green Room". Μιας και το "Blue Ruin" μου έμεινε ως μια από τις καλύτερες ταινίες του 2014 δεν μπορούσα παρά να περιμένω με αγωνιά την επόμενη δουλειά του συγκεκριμένου σκηνοθέτη. Και δεν απογοητευτικά καθόλου! Αυτήν την φορά το σκηνικό αλλάζει και μας μεταφέρει σε μια πανκ ροκ συναυλία και σε ένα συγκρότημα που έτυχε να βρίσκεται στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή.

Sing Street

Ο σκηνοθέτης John Carey, έγινε γνωστός τα τελευταία χρόνια για την αγάπη που έβγαλε για την μουσική μέσα από τις ταινίες του. Τόσο με το οσκαρικό "Once" αλλά και με το "Begin Again" πριν από τρία χρόνια, εξερεύνησε τρόπους μέσα από τους οποίους μπορούμε να μεγαλώσουμε, να γιατρέψουμε την λύπη μας ή να επικοινωνήσουμε μέσα από την μουσική. Ο Ιρλανδός δημιουργός συνεχίζει αυτήν την φορά την αγάπη του και μέσα από την καινούργια του δουλειά, το "Sing Street". Με φόντο ένα μίζερο και γκριζωπό Δουβλίνο στα μισά της δεκαετίας του '80 βρίσκει την ευτυχία, την χαρά και τα χρώματα που θα ταίριαζαν μόνο σε ένα μουσικό βίντεο κλιπ της εποχής εκείνης και δίνει μια από τις πιο αισιόδοξες και ευχάριστες ταινίες της χρονιάς.

The Invitation

Μπορεί το πιο περίεργο και βαρετό δείπνο στο οποίο έχω παρευρεθεί εγώ και ίσως οι περισσότεροι να είχε απλά έναν τύπο που έκανε ασταμάτητα κρύα αστεία όλο το βράδυ, στον κινηματογραφικό όμως κόσμο αυτό δεν αποκλείει ότι μια πρόσκληση σε ένα "περίεργο" δείπνο δεν παραμένει ένα αγαπημένο κλισέ για ένα καλοφτιαγμένο θρίλερ. Αυτήν την φορά, η σκηνοθέτης Karyn Kusama φαίνεται πως είχε κάτι λίγο διαφορετικό στο μυαλό της. Το "The Invitation" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου που με την αγωνία και την νευρικότητα που εκπέμπει, καταφέρνει να σε κρατήσει ανήσυχο για όσο χρειαστεί.

Everybody Wants Some!!

Πολλοί πιστεύανε πως το "Everybody Wants Some!!" θα είναι το "αδερφάκι"-sequel του "Dazed & Confused" σε σημείο που τελικά είναι γραμμένο ακόμα και πάνω στην αφίσα της ταινίας. Θεματικά τουλάχιστον είναι αλήθεια. Για όσους δεν έχουν ιδέα πιο είναι το "Dazed & Confused", είναι η ταινία-ορόσημο των 90's του σκηνοθέτη Richard Linklater η οποία μέχρι σήμερα είναι γνωστή για την αίσθηση φυσικότητας, ανεμελιάς και ευτυχίας που εμπνέει. 23 χρονιά μετά και έχοντας ασχοληθεί με αρκετά δραματικά αριστουργήματα στο ενδιάμεσο έχει ακόμα αυτό που χρειάζεται για να βγάλει μια εξίσου πετυχημένη κωμωδία με αυτές που συνήθιζε να κάνει πριν 20 χρόνια; 

A Bigger Splash

Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την δεύτερη δουλειά μετά το δράμα-σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη Luca Guadagnino, "I Am Love". Αυτή την φόρα έχουμε να κάνουμε με μια νέο-νουάρ ιστορία μυστηρίου, με ένα καθηλωτικό καστ ηθοποιών και με φόντο έναν μικρο παράδεισο της μεσογείου κάπου στην νότια Ιταλία. Πλούσιο και φανταχτερό, ατμοσφαιρικό και αιφνίδιο, το "A Bigger Splash" δεν είναι η ταινία που καταλήγει εκεί που περιμένεις να καταλήξει, παρόλο που ο υπαινιγμός κινδύνου είναι αισθητός από τα πρώτα κιόλας λεπτά.

The Conjuring 2

Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο σκηνοθέτης James Wan (Saw, Insidious, The Conjuring) επανέφερε με το "The Conjuring" τις ταινίες τρόμου "παλιάς σχολής" στο προσκήνιο. Μετά από μια γρήγορη στάση στην μπλοκμπάστερ σειρά "Fast and the Furious" σκηνοθετώντας την εβδόμη συνέχεια, επιστρέφει στις ταινίες τρόμου και στην συνέχεια του "The Conjuring". Το σίκουελ της ταινίας αυτην την φορά περιλαμβάνει όλα όσα θα ζητούσε κανείς από μια πετυχημένη συνέχεια. Να είναι δηλαδή το ίδιο καλή με την πρώτη χωρίς να παραμένει "μια από τα ίδια".

High Rise

Το "High Rise", αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά της ομότιτλης νουβέλας του J.G. Ballard από τον σκηνοθέτη Ben Wheatley. Μια ταινία που από την πρώτη φορά που είδα το τρέιλερ περίμενα πως και πως. Είναι η ιστορία μιας κλειστής κοινωνίας ενός φουτουριστικού ουρανοξύστη που αν και προσφέρει μια ιδανική ζωή στους ενοίκους αυτοί ξαφνικά στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλον.

The Nice Guys

Πριν από περίπου 30 χρόνια, οι ταινίες που κατέκλυζαν τους κινηματογράφους και αποτελούσαν την μόδα της εποχής ήταν οι Buddy Cop ταινίες. Ιστορίες με αταίριαστα δίδυμα πρωταγωνιστών που για χάρη μιας υπόθεσης έπρεπε να αφήσουν τις διαφορές τους στην άκρη και να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Μια μόδα ταινιών που διατηρήθηκε απτόητη καθ'όλη την διάρκεια των 80's και 90's αλλά και μέχρι της αρχές του 2000. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Shane Black επαναφέρει με την τελευταία του ταινία αυτό το σχετικά "νεκρό" είδος κάνοντας το να μοιάζει όχι μόνο φρέσκο και πρωτότυπο αλλά και πολύ διασκεδαστικό.

Zootopia

Αν και για κάποιους από μας οι ταινίες της Disney δεν έχασαν ποτέ την αξία τους, φαινεται πως τα τελευταία χρόνια τα animation της ξαναμπαίνουν δυναμικά στις καρδιές του κοινού. Μετά τα πολύ πετυχημένα "Wreck-it Ralph", "Frozen" και "Big Hero 6" σειρά έχει το "Zootopia". Ένα φιλμ-μεταφορά της σύγχρονης κοινωνίας μας μέσα από μια απίστευτα αστεία αστυνομική υπόθεση η οποία διαδραματίζεται σε μια πόλη που κατοικείται από θηλαστικά όλων των ειδών.

The Witch

Όντας μεγάλος φαν του είδους παρακολουθώ από κοντά την εξέλιξη στις ταινίες τρόμου και παρατηρώ πως τα τελευταία χρόνια ο ψυχολογικός τρόμος και γενικότερα οι ταινίες τρόμου έχουν πάρει τα πάνω τους. Ο λόγος είναι γιατί ταινίες όπως το "The Babadook" και το "It Follows" αποτελούν δείγματα καλογραμμένων ιστοριών και ποιοτικού κινηματογράφου. Ταινίες που σκοπό έχουν να σημαδέψουν την σημερινή εποχή και να τις θυμόμαστε για καιρό. Σε αυτήν την λίστα λοιπόν μπορούμε πλέον να προσθέσουμε και την συγκεκριμένη ταινία. Το "The Witch" είναι ένα φολκλορικό παραμύθι τρόμου εμπνευσμένο από μύθους και ιστορίες της Νέας Αγγλίας του 17ου αιώνα.

The Family Fang

Βασισμένο στην ομότιτλη νουβέλα, το "The Family Fang" αποτελεί την δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Jason Bateman. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός οικογενειακού δράματος και το κάνει προσθέτοντας μικρές δόσεις μαύρης κωμωδίας στο ενδιάμεσο. Ο βασικός σκελετός του φιλμ έχει να κάνει με τα τραύματα που οι γονείς αφήνουν άθελα στα παιδιά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ίδια τα παιδιά όταν προσπαθούν να αφήσουν πίσω τα λάθη των γονιών τους. Ένα βαρύ θέμα που όμως είναι δοσμένο με αρκετά ελαφρύ τρόπο.

Hush

Το "Hush" του σκηνοθέτη Mike Flanagan, είναι ένα θρίλερ παλιάς σχολής που μοιάζει να δουλεύει με τους δικούς του όρους. Είναι από εκείνα τα θρίλερ που παρ' όλη την μικρή διάρκεια του (μόλις 80 λεπτά) είναι τόσο ολοκληρωμένο που ο θεατής στο τέλος νιώθει πως παρακολουθούσε για ένα 2ωρο. Θα μπορούσε εύκολα να είναι μια μικρού μήκους ταινία ή ένα κομμάτι ενός ανθολογίου με ταινίες τρόμου. Όπως και να χει, μέσα από "μια από τα ίδια" ιστορία, το "Hush" φαίνεται πως κρύβει μερικές εκπλήξεις για τους φαν του είδους.

Midnight Special

Έχοντας σαν μοναδικό στοιχείο το όνομα του σκηνοθέτη Jeff Nichols, γνώριζα από την αρχή πως το "Midnight Special" δεν θα είναι μια ταινία που θα περάσει απαρατήρητη. Μετά τα πολύ καλά "Take Shelter" και "Mud" τα οποία αποτέλεσαν μεγάλες εκπλήξεις το 2011 και 2013 αντίστοιχα, αυτήν την φορά ο χώρος της επιστημονικής φαντασίας έχει την τιμητική του. Με μια εκτέλεση που θυμίζει τις πρώτες δουλειές του John Carpenter, του Stephen Spielberg και σίγουρα τις ιστορίες του Stephen King, το "Midnight Special" υπόσχεται πως δεν είναι μια ταινία που θα ξεχάσει κανείς εύκολα.

Nina Forever

Συνήθως οι ταινίες που συνδυάζουν δυο τόσο διαφορετικά είδη μεταξύ τους έχουν μικρές πιθανότητες να πετύχουν και να αναγνωριστούν απ' το κοινό. Το "Nina Forever" είναι μια ρομαντική ιστορία τρόμου που πηγαίνει ενάντια σε αυτόν τον κανόνα. Και επειδή η ταινία αναφέρεται σε όλους τους λάτρεις του τρόμου που όμως κρύβουν και έναν αθεράπευτο ρομαντισμό μέσα τους, υπάρχει μεγάλη δόση διεστραμμένης ευχαρίστησης στο "Nina Forever".

Hardcore Henry

Πριν τρία χρόνια, ο μέχρι τότε άγνωστος Ilya Naishuller ανέβασε ένα βίντεο στο Youtube με τίτλο "Bad Motherfucker". Το βίντεο ήταν γυρισμένο από τον ίδιο και χρησιμοποιήθηκε ως βίντεο κλιπ για το πανκ ροκ συγκρότημα στο οποίο έπαιζε. Η πρωτοτυπία πίσω από αυτό ήταν πως η 5λεπτη ιστορία ήταν γυρισμένη μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή με τρόπο που ο θεατής βίωνε την όλη δράση σαν να τη ζούσε και ο ίδιος. Μετά την τρελή επιτυχία στο Youtube (Όπου έχει παιχτεί πάνω από 30εκ. φορές μέχρι σήμερα) και τις απαιτήσεις των φαν για περισσότερο υλικό σαν και αυτό, ο Ilya Naishuller απέκτησε τα απαιτούμενα χρήματα μέσω της καμπάνιας του στο Indiegogo.com και γέννησε μια μεγάλου μήκους ταινία δράσης γυρισμένη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το "Hardcore Henry".

10 Cloverfield Lane

Η περίπτωση του "10 Cloverfield Lane" αποδεικνύει πως τις περισσότερες φορές όσα λιγότερα γνωρίζεις για μια ταινία τόσο το καλύτερο. Κανένας δεν γνώριζε την ύπαρξη του συγκεκριμένου φιλμ μέχρι τον φεβρουαριο, όπου και κυκλοφόρησε το ένα και μοναδικό τρέιλερ. Από το τρέιλερ αυτό, καταλαβαίνει κανείς προς έχουμε να κάνουμε με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση από αυτήν της πρώτης ταινίας. Το found footage τρεντ τις προηγούμενης δεκαετίας που είχε υιοθετήσει το "Cloverfield" του 2008, έχει μετατραπεί τώρα σε ένα κλειστοφοβικό θρίλερ που θα μας θυμίσει περισσότερο τις ταινίες μυστηρίου των 50's και 60's.

Son of Saul

Παρόλο που αποφεύγω αυτού του είδους τις ταινίες, ήξερα ότι κάτι το ξεχωριστό υπάρχει στο "Son of Saul". Αυτήν την φορά από την Ουγγαρία, ο σκηνοθέτης Λάζλο Νέμες στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα καταφέρνει να παρουσιάσει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο την φρίκη και τον τρόμο του πολέμου, μέσα από τα μάτια των θυμάτων του ολοκαυτώματος. Ένα καθηλωτικό ταξίδι σε ένα συγκεκριμένο είδος κόλασης και μια ιστορία που εστιάζει σε 36 ώρες αγωνίας μέσα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

The Survivalist

Οι φανταστικοί μετά-αποκαλυπτικοί κόσμοι στις ταινίες ήτανε πάντα ένα θέμα το οποίο μου τραβούσε την προσοχή. Στα μάτια μου οι συγκεκριμένες ταινίες αντανακλούσαν έντονα τόσο την φαντασία ενός καλογραμμένου σεναρίου όσο και την εφευρετικότητα μιας σκηνοθετικής εκτέλεσης. Επιπλέον τα χρηματικά ποσά για το κόστος παράγωγης μιας τέτοιας ταινίας μπορούν να παραμείνουν σχετικά χαμηλά. Θα υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις φυσικά (βλέπε "Mad Max : Fury Road"). Το "The Survivalist" αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ιρλανδού σκηνοθέτη/συγγραφέα Stephen Fingleton που με την πρώτη του μεγάλου μήκους δουλειά καταφέρνει να χτυπήσει την κορυφή του ενδιαφέροντος στην λίστα με τις μέχρι τώρα καλύτερες φετινές ταινίες.

Anomalisa

Από το 1999 και το "Στο μυαλό του τζον μάλκοβιτς", ο σεναριογράφος Τσάρλι Κάουφμαν ανήκει στην λίστα των δημιουργών που με κάθε καινούργια τους δουλειά εντυπωσιάζουν με την αυθεντικότητα και την εφευρετικότητα τους. Κάθε ταινία του αποτελεί και έναν απέραντο, φανταστικό κόσμο που καλείται ο θεατής να ανακαλύψει. Μερικά από τα επόμενα συγγραφικά αριστουργήματα του περιλάμβαναν ταινίες όπως το "Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού και το "Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης". Το τελευταίο μάλιστα αποτέλεσε και την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια. Η δεύτερη του φορά πίσω από τις κάμερες θα γίνει αυτή την φορά με μια ταινία-animation μόνο για ενήλικες οπού ο θίασος θα αποτελείται από κούκλες.

Uncle John

Οι ταινίες τις οποίες επιλέγω να ανεβάζω σε αυτό το blog είναι κυρίως ταινίες οι οποίες πιστεύω πως έχουν κάτι να πουν και μπορούν να αποτελέσουν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις σε αυτόν που θα τις δώσει μια ευκαιρία. Συνήθως λόγο της περιορισμένης διάθεσης και διαφήμισης πολλών τέτοιων ταινιών ο κόσμος απλά προσπερνάει κάθε χρόνο αριστουργήματα που θα μπορούσαν να γίνουν εύκολα οι αγαπημένες ταινίες της χρονιάς για όποιον πέσει κατά λάθος επάνω τους. Μια τέτοια ταινία ήταν για μένα και το "Uncle John" την χρονιά που μας πέρασε. Ένα φιλμ που έρχεται να παρουσιάζει το έγκλημα, το δράμα και το μυστήριο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ότι έχουμε συνηθίσει.

Hail,Ceasar!

Μετά από ένα σερί αρκετά σοβαρών ταινιών, οι αδερφοί Ethan και Joel Coen επιστρέφουν σε ένα είδος που γνωρίζουν πως να το αποτυπώσουν καλά στο φιλμ. Το είδος αυτό ας το ονομάσουμε άτυπα "όμορφο χάος". Το "Hail,Caesar" είναι μια μίξη κωμωδίας, δράματος και μιούζικαλ και μας ταξιδεύει στα παρασκήνια της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ και στην πολύχρωμη δεκαετία του '50.

The Overnight

Ο λόγος που έκανα καιρό να αναφερθώ σε μια κωμική ταινία είναι γιατί μέσα στο 2015 δεν μπόρεσα να βρω μια που να πρωτοτυπήσει και να ξεχωρίσει με κάποιον τρόπο. Δυστυχώς οι καλές κωμωδίες είναι λίγες κάθε χρόνο πλέον (για μένα τουλάχιστον). Το "The Overnight" είναι η δεύτερη σκηνοθετική προσπάθεια του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Patrick Brice και παρόλο που έχει κυκλοφορήσει εδώ και μερικούς μήνες είχα την χαρά να το παρακολουθήσω πρόσφατα και να διασκεδάσω με την ψυχή μου.

Steve Jobs

Η σχέση μου με την ιστορία της εταιρίας Apple και τον Steve Jobs ήτανε πάντοτε περιορισμένη. Γνώριζα απλά ότι υπάρχουν χωρίς να νοιάζομαι για περαιτέρω πληροφορίες. Όταν όμως βγαίνει μια ταινία που από πίσω φέρει το όνομα του σκηνοθέτη Danny Boyle, οφείλω να της δώσω μια ευκαιρία. Ολόκληρη η φιλμογραφία του δημιουργού αποτελείται από δεκάδες ταινίες-διαμάντια που κουβαλάνε την τρέλα του ενώ τα "ιδιαίτερα" σενάρια που αναλαμβάνει να μεταφέρει στον κινηματογράφο δεν απογοήτευσαν ποτέ τον θεατή.

Creed

Από την στιγμή που διάβασα για πρώτη φορά πως ο σκηνοθέτης του "Creed" είναι ο Ryan Coogler, η απορία μου για το πως θα έμοιαζε η ταινία ήτανε μεγάλη. Η προηγούμενη ταινία-ντεμπούτο του σκηνοθέτη, το "Fruitvale Station" αποτέλεσε ένα δυνατό και ρεαλιστικό δράμα που δέχτηκε και την ανάλογη αναγνώριση από το κοινό και τους κριτικούς για την πρωτότυπη σκηνοθεσία του. Μην σας ξεγελάει ο τίτλος όμως. Το "Creed" είναι το "Rocky 7". Ωστόσο χωρίς παρεξήγηση στις ταινίες που μεγάλωσαν μια ολόκληρη γενιά και ξυπνούν την νοσταλγία κάθε φορά που τις παρακολουθούμε, το "Creed" είναι η καλύτερη ταινία της σειράς μετά την πρώτη του 1976.

Top 10 Movies Of 2015

Το 2015 ήταν μια χρονιά γεμάτη με remakes, reboots και ανακυκλώσεις παλιότερων ιδεών. Ωστόσο κάθε χρόνο κάποιες ταινίες γυρίζονται για να δώσουν κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες. Σκέφτηκα λοιπόν να συγκεντρώσω και τις δίκες μου αγαπημένες τις χρονιάς και να προτείνω αυτές που κατά την γνώμη μου ξεχώρισαν.
Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές και φέτος, δεν ήταν εύκολο να ξεχωρίσω τις αγαπημένες μου 10. Μόνο τον τελευταίο μηνά, κάθε φορά που έτυχε να βγαίνω από την αίθουσα του κινηματογράφου μια νέα αξιολόγηση έπρεπε να γίνει και μια νέα ταινία "έσπρωχνε" τις υπόλοιπες για να ανεβεί λίγο ψηλότερα στις προτιμήσεις μου.

The Revenant

Ο σκηνοθέτης Alejandro G. Inarritu, έχει γίνει γνωστός ως αυτός που με κάθε του δουλειά σπάει τα κινηματογραφικά στάνταρντ και εφευρίσκει συνεχώς καινούργιες ιδέες για να διηγηθεί μια ιστορία. Παρόλο που βρίσκεται στο χώρο σχεδόν 15 χρονιά τώρα, οι τελευταίες του ταινίες ανεβάζουν όλο και περισσότερο τον πήχη της δημιουργικότητας και της πρωτοτυπίας. Πέρυσι με το "Birdman" και  φέτος με το "The Revenant". Μια ιστορία εκδίκησης που με πρωταγωνιστικό δίδυμο τους  Leonardo Di Caprio και Tom Hardy έχει σκοπό να ξυπνήσει όλες μας τις αισθήσεις.

Bridge Of Spies

Το "Bridge of Spies", είναι η τελευταία ταινία του γνωστού σε όλους σκηνοθέτη Steven Spielberg. Ένα αγωνιώδες, κατασκοπικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Tom Ηanks να βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα αφού φαίνεται να δίνει μια από τις καλύτερες του ερμηνείες των τελευταίων χρόνων. Το σενάριο υπογράφουν οι αδερφοί Joel και Ethan Coen στην δεύτερη συνεργασία τους με τον σκηνοθέτη και το αποτέλεσμα μας δικαιώνει και με το παραπάνω.

The Hateful Eight

Αν είστε και εσείς ένας από τους θαυμαστές των ταινιών του Quentin Tarantino και δεν έχετε δει ακόμα το "The Hateful Eight", η συμβουλή μου είναι να σταματήσετε ότι κάνετε και να τρέξτε όσο πιο γρήγορα γίνεται στον πλησιέστερο κινηματογράφο. Η όγδοη ταινία του δημιουργού φτιάχτηκε σαν ένα πλούσιο θεατρικό κομμάτι που σκοπό έχει να προσφέρει ένταση, διασκέδαση και μια σειρά από καλοδουλεμένους χαρακτήρες που θα σας κρατήσουν κολλημένους στην οθόνη για όση ώρα χρειαστεί...