The Guest

Το The Guest αποτελεί ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε και νιώθω τυχερός που την είδα έστω και εφτά μήνες μετά από την κυκλοφορία της. Η ταινία είναι μια μίξη ειδών βγαλμένη από τα 80's και πληρώνει φόρο τιμής στις ταινίες του John Carpenter εκείνης της εποχής. Στα πρώτα 60 δευτερόλεπτα το The Guest σου δείχνει θαρραλέα τις προθέσεις του! Με αυτοπεποίθηση ο σκηνοθέτης σου δίνει μαζί με τον τίτλο αρχής και το σενάριο της ταινίας, όπως και την διάθεση και το είδος της. Το μόνο που έχει κανείς να κάνει μετά από αυτό είναι άπλα να απολαύσει ένα θρίλερ δράσης βγαλμένο από μια άλλη εποχή.





Ο David, εμφανίζεται απροσδόκητα μια μέρα στο σπίτι της οικογένειας Peterson και τους ανακοινώνει πως υπήρξε κοντινός φίλος του νεκρού γιου τους ο οποίος είχε σκοτωθεί στον πόλεμο. Ενώ η οικογένεια παλεύει ακόμα να συνέλθει από τον χαμό του αδικοχαμένου παιδιού, προσκαλούν τον David στο σπίτι και αυτός τους παρέχει θετικές αναμνήσεις και ιστορίες που μοιράστηκε με τον γιο τους δείχνοντας και τον εαυτό του σε φωτογραφία μαζί με τον φίλο του προκειμένου να δείξει τις προθέσεις του. Οι Peterson θα προσκαλέσουν τον πρώην στρατιώτη στο σπίτι για λίγες ημέρες, μέχρι να σταθεί ξανά στα πόδια του και ο David δέχεται την πρόσκληση πιστεύοντας πως είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει για τον φίλο του, μένοντας λίγες ήμερες και σιγουρεύοντας πως η οικογένεια του θα είναι καλά και ευτυχισμένη.
Στην επιφάνεια, ο David μοιάζει ένας ντεμοντέ τύπος, με καλούς τρόπους, πρόθυμος να γίνει χρήσιμος στην οικογένεια του φίλου με οποίον τρόπο μπορεί. Και όντως προσπαθεί. Βοηθάει τον μικρό γιο της οικογένειας να αντιμετωπίσει τους τραμπούκους του σχολείου του, την κόρη με τις κακές παρέες τις και γενικότερα το κάθε μέλος ξεχωριστά. Είναι όμως αυτός που δείχνει ότι είναι;

Και ενώ όπως αναφέρω παραπάνω, ο θεατής από το πρώτο κιόλας λεπτό της ταινίας υποψιάζεται το τι μπορεί να συμβαίνει, αυτό θα αποτελέσει και το μεγάλο ατού αυτού του φιλμ. Δεν περιμένεις να σε ξαφνιάσει με κάποιον τρόπο, με αποτέλεσμα το The Guest να παίρνει τον χρόνο του αποκαλύπτοντας τι πραγματικά συμβαίνει, κάνοντας το ακόμα πιο διασκεδαστικό.
Η μουσική επένδυση της ταινίας είναι ακόμα ένας φόρος τιμής στα 80's κάνοντας την να θυμίζει έντονα στιγμές από τα θρίλερ της εποχής, με της στιγμές αγωνιάς και ανησυχίας να πλημμυρίζουν από έντονο τέκνο ρυθμό με έντονο αρμόνιο-synthesizer. Η ιστορία επίσης λαμβάνει χώρα την περίοδο της Αμερικάνικης Αποκριάς και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα πλήθος αποκριάτικων σκηνικών, δίνοντας έτσι μια καλτ ηφή στην ταινία και οδηγώντας σε ένα ακόμα πιο ατμοσφαιρικό και καλτ αποκορύφωμα προς τέλος της. 

Ο σκηνοθέτης Adam Wingard δείχνει να γνωρίζει καλά αυτό το είδος των ξεχασμένων πλέον ταινιών και δεν φοβάται να κάνει μια ταινία που θα χαρακτήριζα αρκετά θαρραλέα. Θεωρώ πως το The Guest θα μπορούσε να περάσει εύκολα απαρατήρητο, όπως και οι περισσότερες ταινίες του είδους του πλέον που προσπαθούν να είναι είτε υπερβολικά σοβαρές καταλήγοντας έτσι γελοίες, είτε προσπαθούν να περάσουν πολιτικά μηνύματα με επίσης γελοία και βαρετά αποτελέσματα. Αυτή η ταινία όμως δεν είναι έτσι Δεν παίρνει τον εαυτό της σοβαρά. Και αυτό είναι κοπλιμέντο!

Πολλή καλή ταινία για αυτούς που δεν πρόλαβαν να ζήσουν αυτή την ατμόσφαιρα στα θρίλερ και τις περιπέτειες. Ακόμα καλύτερη για αυτούς που μεγάλωσαν με αυτές.





Βαθμολογία : 8.5/10
Σκηνοθεσία : Adam Wingard
Παίζουν : Dan Stevens, Sheila Kelley, Maika Monroe