Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, είχα την τύχη να παρακολουθήσω δημιουργίες από τους δυο αγαπημένους μου καλλιτέχνες που μάλιστα τα τελευταία χρονιά δεν ήμουν και πολύ σίγουρος αν ποτέ θα ξανάβλεπα κάτι νέο από αυτούς. Ο David Lynch με το πολυαγαπημένο Twin Peaks που τόσο πολύ περίμενα να ξαναδώ και ο Alejandro Jodorowsky με την συνέχεια της σουρεαλιστικής αυτοβιογραφίας του με τίτλο ENDLESS POETRY μετά από 20+ χρόνια απουσίας από τις ταινίες. Ευτυχώς αυτό το διάστημα είχα την ευκαιρία να απολαύσω ένα μεγάλο κομμάτι της ιδιοφυΐας του μέσα από τα πολλά κόμικ που κυκλοφόρησε ο ίδιος, βάζοντας μέσα πολλές από τις τρελές ιδέες του.
Το ENDLESS POETRY είναι το δεύτερο μέρος από τα συνολικά 5 (ω ναι) που σχεδιάζει τελικά να γυρίσει ο σκηνοθέτης και που θα αποτελούν μια σουρεαλιστική εκδοχή της ζωής του. Μια εκδοχή που ενδεχομένως να αποτελεί και τον τρόπο που θα ήθελε ο ίδιος να την θυμάται. Η πρώτη ταινία ήταν το THE DANCE OF REALITY το 2013 και όπως φαντάζεστε αν δεν την έχετε δει, η δεύτερη δεν θα βγάλει και πολύ νόημα (όχι πως θα βγάλει και πολύ αν την δείτε αλλά στην τελική αυτή είναι και η γοητεία των ταινιών του Jodorowsky).
Το φιλμ ξεκινάει ακριβώς εκεί που το άφησε η προηγούμενη ταινία. Ο μικρός Jodorowsky ζει πλέον στην πρωτεύουσα της Χιλής, το Σαντιάγκο με την οικογένεια του. Έχουν περάσει κάποια χρόνια και μεγαλώνοντας, μαζί με την σεξουαλικότητα του αρχίζει να ανακαλύπτει και την ομορφιά της τέχνης σε οποιαδήποτε μορφή της. Αυτή που θα τον κερδισει αρχικά θα είναι είναι η ποίηση, μέσα από την οποία θα βρει έναν τρόπο να αποδράσει από την συντηρητική οικογένεια και τον αυστηρό πατέρα του.
Συχνάζοντας στο μπαρ στο οποίο μαζεύονται οι καλλιτέχνες όλων των ειδών για να βρούνε τις μούσες τους, θα γνωρίσει την Stella. Μια επίσης ποιήτρια που συχνάζει εκεί, πίνει αμέτρητες μπύρες και έχει το πληθωρικό της σώμα συνεχώς βαμμένο στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Για τον νεαρό αυτή η συνάντηση θα καταλήξει σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα και μια αλλόκοτη σχέση μέσα από την οποία θα τα πρέπει να αντιμετωπίσει και ένα κομματι του υπόκοσμου της πόλης και τελικά να ανακαλύψει την αυτοεκτίμηση και την αγάπη του για κάθε λογής τέχνη και την ζωή γενικότερα.
Όπως και σε κάθε ταινία του Alejandro Jodorowsky, υπάρχει και εδώ ο παραλογισμός και οι αμέτρητες αλλόκοτες σκηνές που μόνο ο ίδιος μπορεί να διαχειριστεί και να κάνει τελικά να βγάζουν νόημα αν αφεθείς στα χέρια του.
Το βασικό καστ απαρτίζεται κυρίως από τα ίδια τα παιδιά του σκηνοθέτη που δείχνουν πως γνωρίζουν ακριβώς ποιος είναι ο πατέρας τους και τι θέλει να πει, γι αυτό δίνονται απόλυτα στους ρόλους και βγάζουν τον καλύτερο τους εαυτό. Όπως και στην πρώτη ταινία, σε μερικά σημεία θα κάνει την εμφάνιση του και ο ίδιος ο σκηνοθέτης για να προσφέρει συμβουλές, απαντήσεις και σοφίες στην νεότερη εκδοχή του εαυτού του. Λόγια και ιδέες που κάθε φορά φέρνουν ανατριχίλα.
Χρώματα, χρώματα και χρώματα, τόσο στο DANCE OF REALITY όσο και στο ENDLESS POETRY έχεις την αίσθηση πως έχεις βουτήξει το κεφάλι σου σε μια πισίνα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μια ομορφιά και μια σκηνοθετική άποψη που δυστυχώς δεν βλέπεις συχνά πλέον στις ταινίες. Στα 87 του χρόνια προσφέρει δυο ταινίες γεμάτες ενέργεια που θα ζήλευαν πολλοί νεότεροι δημιουργοί ενώ σχεδιάζει ήδη τις συνέχειες τις ιστορίας. Εύχομαι σύντομα να ακούσουμε τα νέα για την επόμενη.
Σκηνοθεσία : Alejandro Jodorowsky
Σενάριο : Alejandro Jodorowsky
Παίζουν : Adan Jodorowsky, Brontis Jodorowsky, Pamela Florew, Alejandro Jodorowsky
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου