Όσο αναφορά τις ταινίες, το 2016 ήταν μια πολύ καλή χρονιά. Ενώ συνήθως οι καλύτερες ταινίες κάθε χρόνο βγαίνουν στο δεύτερο εξάμηνο, πέρυσι είχα ήδη μέχρι το καλοκαίρι ξεχωρίσει μερικές πολύ καλές. Αυτό που είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον φέτος είναι το ότι μεταξύ των αγαπημένων μου ταινιών δεν υπήρξε κάποια που αποτέλεσε ξεκάθαρα την νούμερο ένα της χρονιάς. Και αυτό ίσως να είναι και κάλο σημάδι. Μπορεί να είμαι χαρούμενος με την σειρά που τελικά τις έβαλα αλλά αυτή η σειρά θα μπορούσε να αλλάξει ανά πάσα στιγμή με το πέρασμα του χρόνου, μιας και πολλές τις ευχαριστήθηκα το ίδιο. Θα ήταν πιο εύκολο να βγάλω 1-2 από αυτές που ανέβασα μέσα στο 2016 και να πω πως όλες οι υπόλοιπες είναι must see γιατί πραγματικά το πιστεύω αλλά για να διευκολύνω τους πιο απαιτητικούς, ας τις βάλουμε σε μια σειρά.
10. The Witch
Το θέμα με το THE WITCH, είναι πως δεν πρόκειται απλά για μια καλή ταινία τρόμου αλλά για μια καλή ταινία γενικότερα. Ο σκηνοθέτης Rogger Eggers δημιουργεί μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα στην Νέα Αγγλία του 17ου αιώνα που μαγνητίζει. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί, τα κοστούμια και φυσικά η φανταστική διάλεκτο που χρησιμοποιείται ειναι μερικά από τα μυστικά συστατικά του THE WITCH. Μαζί με τα παραπάνω, προσθέστε και μερικές εξίσου ανατριχιαστικές ερμηνείες από το καστ που υποδύεται την οικογένεια της ταινίας.
Link για το mini review : here
Link για το mini review : here
9. Hacksaw Ridge
Μπορεί κάποιοι να παραξενευτούν με το πόσο πολύ μου άρεσε το HACHSAW RIDGE αλλά είχα μερικούς καλούς λογούς. Γενικά, δεν πιστεύω ότι πρόκειται για το τέλειο φιλμ. Και η εμμονή του Mel Gibson με την βια και το μακελειό μπορεί κάποιους να τους χαλάσει κάπως αλλά σε τελική ανάλυση η ταινία έχει ψυχή. Καταφέρνει αυτό που θέλει σε συναισθηματικό επίπεδο ενώ σε κρατάει παράλληλα καθηλωμένο με την καλομελετημένη σκηνοθεσία της. Αν μη τι άλλο, αποδεικνύει πως ο Mel Gibson έχει ακόμα αυτό που χρειάζεται για να σκηνοθετήσει κάτι αξιόλογο. Μια ταινία που λίγοι θα την γύριζαν τόσο καλά όσο αυτός.
Link για το mini review : here
Link για το mini review : here
8. Swiss Army Man
Παρόλο που είδα την συγκεκριμένη δυο φορές, για λίγο καιρό την είχα ξεχάσει. Γράφοντας όμως σήμερα για τις αγαπημένες μου ταινίες, θυμήθηκα πόσο πολύ ευχαριστήθηκα το SWISS ARMY MAN. Είναι σίγουρα μια από τις πιο αλλόκοτες και αστείες ταινίες τις χρονιάς. Και επειδή δεν μπορείς να έχεις μια καλή κωμωδία χωρίς ένα καλό δράμα, το καταφέρνει και αυτό. Η ταινία σε κρατάει από τα πρώτα δευτερόλεπτα, πριν τους τίτλους αρχής και όταν τελειώνει, νιώθεις την ολοκλήρωση και την συναισθηματική φόρτιση που τελικά επιδιώκει να περάσει. Περιμένω με αγωνία την επόμενη δουλειά από αυτό το σκηνοθετικό δίδυμο.
Link για το mini review : here
Link για το mini review : here
7. Kubo and the Two Strings
Μεταξύ των πολύ καλών animations που είχα την τύχη να δω φέτος, αυτό που με εξέπληξε πιο πολύ είναι σίγουρα το KUBO AND THE TWO STRINGS. Η δουλειά πίσω από αυτην την stop-motion ταινία είναι εντυπωσιακή. Πρωτότυπη ιστορία, δυνατοί χαρακτήρες και φτιαγμένα στο χέρι σκηνικά που καθηλώνουν. Είναι από εκείνες τις ταινίες που θα ευχαριστήσουν μικρούς και μεγάλους.
Link για το mini review : here
6. Nocturnal Animals
Όπως όλες οι ταινίες που ξεχώρισα φέτος έτσι και αυτή, πιστεύω ότι είναι φτιαγμένη αποκλειστικά για τον κινηματογράφο. Όχι ότι δεν θα την ευχαριστηθεί κανείς στην ησυχία του σπιτιού του αλλά η ατμοσφαίρα που καταφέρνει και δημιουργεί ο σκηνοθέτης Tom Ford μέσα στην σκοτεινή αίθουσα είναι μοναδική. Μυστήριο, αγωνία και ένα αξέχαστο καστ ηθοποιών που δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Μια ταινία που λέει πολλά για την σχέση μεταξύ του δημιουργού και του θεατή.
Link για το mini review : here
5. Arrival
Ήμουν από την αρχή σίγουρος ότι το ARRIVAL θα είναι μια καλή ταινία, απλά δεν ήξερα πόσο. Εδώ και περίπου 5 χρόνια, κάθε ταινία του Denis Villeneuve αποτελεί ένα ξεχωριστό γεγονός για μένα. Το έξυπνο σενάριο, η εκφραστική και συγκινητική ερμηνεία της Amy Adams, παρέα με την επική μουσική και την φανταστική σκηνοθεσία κάνουν την εμπειρία μοναδική. Τελειώνοντας την ταινία, είχαμε όλοι αρκετά πράγματα να πούμε και αρκετή τροφή για σκέψη για μετά. Ανάμεσα σε τόσες αποτυχημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, παρόμοιας θεματολογίας, δεν είχα ιδεα πόσο πολύ χρειαζόταν να δω το ARRIVAL για να εξιλεωθώ. Είμαι σίγουρος πως και η επόμενη του δουλειά (το καινούργιο Blade Runner) θα συνεχίσει το σερί καλών ταινιών του σκηνοθέτη.
Link για το mini review : here
4. La La Land
Το LA LA LAND έμελε να είναι αυτή, η μια ταινία της χρονιάς που θα ασχοληθούν όλοι μαζί της και θα την αγαπήσουν ή θα την μισήσουν. Τιποτα ενδιάμεσο. Η μεγάλη φήμη μιας ταινίας (παρέα με τις πολλές υποψηφιότητες για όσκαρ), πάντα δημιουργούσε αντιδράσεις. Το θέμα όμως δεν είναι αν αξίζει η όχι τις καλές φήμες αλλά κατά πόσο την έχεις ευχαριστηθεί ο ίδιος(ή κατά πόσο έχεις αφήσει τον εαυτό σου να την ευχαριστηθεί). Για μένα το LA LA LAND αποτελεί επιτυχία από κάθε άποψη. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι τέλειο, τα πανέμορφα σκηνικά και τοπία του Λος Άντζελες είναι μαγευτικά και η μουσική επένδυση είναι αριστουργηματική. Τρεις εβδομάδες μετά και ακόμα μου έρχεται η μελωδία στο μυαλό. Μετά το WHIPLASH και τώρα αυτό, ο Damien Chazelle έχει μετατραπεί σε έναν σκηνοθέτη του οποίου κάθε επόμενη του δουλειά αποτελεί ενδιαφέρον.
Link για το mini review : here
3. Midnight Special
Πολλοί ίσως σκεφτούν πως γίνεται να μην έχω δει καλύτερες ταινίες φέτος από το MIDNIGHT SPECIAL. Βασικά, είμαι σίγουρος ότι είδα αρκετές πιο καλές, απλά λίγες είναι αυτές που ευχαριστήθηκα περισσότερο από την συγκεκριμένη. Ο σκηνοθέτης Jeff Nichols παρέα με τον μαγευτικό Michael Shannon συνεργάζονται για τετάρτη φορά μαζί και αποδεικνύουν πόσο καλό δίδυμο σκηνοθέτη/ηθοποιού είναι. Η ταινία έχει μια ξεχωριστή υφή, ένα old school σάουντρακ και αποτελεί μια ωδή στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας των 80's. Δεν χρειάζονται πολλοί ακόμα λόγοι για να ενθουσιαστεί κανείς. Αν για κάποιο λόγο σας έχει διαφύγει η συγκεκριμένη (που είναι πολύ πιθανό, δεν άκουσα και πολλούς που την ήξεραν), δώστε της μια ευκαιρία.
Link για το mini review : here
2. Sing Street
Το SING STREET, συνεχίζει την παράδοση που θέλει τον σκηνοθέτη John Carney να αναμιγνύει φανταστική μουσική με μια καλή ιστορία. Στην συγκεκριμένη, ένας νεαρός που ζει λίγο στο περιθώριο, ανακαλύπτει με την βοήθεια του αδερφού του την μουσική και μέσα από αυτή βρίσκει τον έρωτα της ζωής του. Μια ιστορία με την οποία μπορούν να ταυτιστούν οι πάντες. Και στην συγκεκριμένη ταινία η ιστορία αυτή δίνεται σωστά. Είναι συγκινητική και καλοφτιαγμένη. Μέσα από τα τραγούδια της και την νοσταλγική αισθητική της είμαι σίγουρος ότι θα την ερωτευτείτε και εσείς.
Link για το mini review : here
1. HUNT FOR THE WILDERPEOPLE
Όσο αναφορά την διασκέδαση και μόνο, δύσκολα μια ταινία θα κέρδιζε φέτος το HUNT FOR THE WILDERPEOPLE. Μετά το BOY και το WHAT WE DO IN THE SHADOWS ήμουν σίγουρος ότι ετοιμαζόμουν να δω κάτι πολύ πρωτότυπο και αστείο. Τελικά η ταινία ήταν πολλά περισσότερα από αυτά που περίμενα. Ο Νέο Ζηλανδός σκηνοθέτης Taika Waititi έχει πλέον την σήμα κατατεθέν αισθητική του. Υπάρχουν σημεία που σε κάνουν να γελάς απλά και μόνο με τον τρόπο που σου τα σερβίρει η έξυπνη σκηνοθεσία. Το δίδυμο Sam Neill με τον νεαρό Julian Denison είναι απολαυστικότατο. Πρόκειται για μια ξεχωριστή και αστεία περιπέτεια με ένα από τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς. Το είδα ήδη τρεις φορές και δεν θα είχα πρόβλημα για περισσότερες. Για τα επόμενα χρόνια ο Taika Waititi είναι σίγουρα ο σκηνοθέτης του οποίου θα περιμένω με ανυπομονησία κάθε νέα του ταινία.
Link για το mini review : here
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου