The Magnificent Seven

Aπό τον σκηνοθέτη Antoine Fuqua, το "The Magnificent Seven"  αποτελεί το ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1960 του John Sturges (που και εκείνο με την σειρά του είχε διασκευάσει την κλασική ταινία του Akira Kurosawa, "Seven Samurai"). Όπως και τα περισσότερα ριμέικ-reboot, έτσι και αυτό μου είχε δημιουργήσει έναν μικρό φόβο για το πόσο κακή ταινία ήμουν έτοιμος να παρακολουθήσω. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που μια ταινία σαν και αυτή καταφέρνει να κάνει καλά την δουλειά της και δεν απογοητεύει; Όταν τελικά πληρώνει έναν σωστό φόρο τιμής και μεταφέρει αυτήν την παλιά ιστορία στο μοντέρνο κοινό με ωραίο τρόπο; Η συγκεκριμένη πάντως φαίνεται πως το κατάφερε.

Με μικρές αλλαγές, η σύγχρονη εκδοχή της ταινίας παρέμεινε αρκετά ίδια με αυτήν του 1960.

Το έτος 1879, μια μικρή πόλη έχει καταληφθεί από έναν κοινωνιοπαθή καπιταλιστή με το όνομα Bogue (Peter Sarsgaard).Ο Bogue απαιτεί να αγοράσει την γη από τους αγρότες της περιοχής με το ελάχιστο δυνατό χρηματικό αντάλλαγμα και να τους αφήσει όλους στον δρόμο έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί ανενόχλητος με τα ορυχεία του την πόλη ψάχνοντας για χρυσό. Για να γίνει πειστικός θα σκοτώσει μερικούς από τους πολίτες που τόλμησαν να του υψώσουν την φωνή. Μετά από αυτό και μέσα στην διορία των τριών εβδομάδων που τους έχει δοθεί για να εγκαταλείψουν τις ιδιοκτησίες τους, δυο από αυτούς θα ψάξουν να βρουν μερικούς ικανούς πιστολέρο τους οποίους θα μισθώσουν για να προστατέψουν την πόλη τους.

Ο πρώτος εξ αυτών θα είναι ο Sam Chisolm (Denzel Washington). Ενας κυνηγός επικηρυγμένων ο οποίος θα ηγηθεί και θα φροντίσει να συγκεντρώσει μια ομάδα από ικανούς για την δουλειά άντρες. Ο δεύτερος θα είναι ο νάρκισσος τζογαδόρος που δημιουργεί συνεχώς μπελάδες, Farady (Chris Pratt). Θα ακολουθήσουν ο θρυλικός σκοπευτής Goodnight Robicheaux (Ethan Hawke) παρέα με τον Ασιάτη φίλο του και ειδικό στην μάχη με μαχαίρια Billy Rock (Byung-Huh Lee). Επόμενοι θα είναι ο Μεξικανός καταζητούμενος Vasquez (Manuel Garcia-Rulfo) και ο "πειραγμένος"     συλλέκτης δερμάτων από κρανία, Jack Horne (Vincent D'Onofrio). Το τελευταίο μέλος της ομάδας θα είναι ένας διωγμένος από την άγρια φυλή του, ινδιάνος τοξότης ο οποίος επιλέγει να ενώσει την μοίρα του με αυτή των υπολοίπων.

Φυσικά μεγάλο κομμάτι της διασκέδασης αποτελεί το πως ο Sam βρίσκει και συγκεντρώνει ένα τσούρμο από απόκληρους και τους πείθει να συνεργαστούν για ένα κοινό αποτέλεσμα και το τι είδους σχέσεις αναπτύσσει ο καθένας με τους υπόλοιπους μιας και όλοι τους κουβαλάνε ένα σωρό προβλήματα. Όπως και στο πρωτότυπο, έτσι και εδώ, η ταινία χωρίζεται στα δυο. Το πρώτο κομμάτι ασχολείται με τη συγκέντρωση της ομάδας και τη γνωριμία με τους χαρακτήρες και το δεύτερο με την πολιορκία και την μάχη με τον στρατό του Bogue για το ποιος τελικά θα επιβιώσει. Μέσα από ένα ιδανικά γραμμένο σενάριο, χωρίς πολλές υπερβολές και με τα σωστά κλισέ, ο θεατής καταφέρνει να αποκτήσει ένα κάλο δέσιμο με την πρωταγωνιστική επτάδα μέχρι την τελική κορύφωση της ταινίας. Δεν αναπτύσσονται ισάξια όλοι οι χαρακτήρες φυσικά αλλά οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν μάλλον περιττό και θα δημιουργούσε "κοιλιά".

Κάθε φορά που ακούγεται πως ένα ριμέικ-διασκευή-reboot πρόκειται να κυκλοφορήσει, υπάρχει μια γενική κατακραυγή για το πόσο πολύ έχει χάσει την αυθεντικότητα του το Χόλιγουντ ή για το ότι είναι κρίμα να θάβονται πρωτότυπα σενάρια και να γυρίζονται αυτά και άλλα τέτοια. Κάτι που μοιάζει κάπως αστείο μιας και τα ριμέικ και οι διασκευές γίνονται στο ίδιο ποσοστό που γινόταν εδώ και περίπου εκατό χρόνια. Το ότι τα media μας βοηθάνε να γνωρίσουμε που είναι βασισμένο το κάθε τι δεν σημαίνει πως είναι τώρα περισσότερα.

Ωστόσο, κάθε τόσο εμφανίζεται μια ταινία-ιδέα που μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά στην απόλυτη πρωτοτυπία. Πολλές φορές η πρωτοτυπία αυτή μπορεί να βρίσκεται μόνο σε ένα κομμάτι της ταινίας (σκηνοθεσία, μουσική, μοντάζ, σενάριο). Αυτές είναι και οι ταινίες που καθορίζουν τις χρόνιες που περνάνε και γίνονται σήμα κατατεθέν και πολλές φορές "κλασικές". 

Για να γυριστούν αυτές όμως πρέπει να ακολουθήσουν και όλες οι ενδιάμεσες που θα δώσουν τις ιδέες για κάτι καινούργιο. Δεν σημαίνει ότι αυτές θα είναι κακές ή ότι δεν θα είναι γυρισμένες με μεράκι και αγάπη για τον κινηματογράφο. Ούτε φυσικά σημαίνει ότι θα έχουν όλες να προσφέρουν ένα πετυχημένο αποτέλεσμα. Οι περισσότερες μάλιστα δεν έχουν.
Κάθε τραγούδι που κυκλοφορεί δεν είναι πρωτότυπο και πρωτοπόρο. Ένα 99.9% των μουσικών κυκλοφορούν τραγούδια βασισμένα σε ιδέες αγαπημένων τους ακουσμάτων. Οπότε ένα τραγούδι μπορεί να είναι υπέροχο, απλά καλό, μέτριο ή κακό. Και όσο πιο πολλά τραγούδια θα βγαίνουν τόσο πιο πολύ θα εξελίσσεται η μουσική και νέα αριστουργήματα θα γεννιούνται. Όταν λοιπόν το ίδιο ισχύει σε όλες τις τέχνες γιατί θα έπρεπε ο κινηματογράφος να διαφέρει;

Δεν λέω ότι το "Magnificent Seven" βρίσκεται σε κάποια αδικημένη κατηγορία πρωτοτυπίας. Ούτε καν. Αλλά δεν συμβαίνει και το ανάποδο. Είναι μια ταινία απλών απολαύσεων. Μια γνωστή αλλά καλά δοσμένη ιστορία, μια μουσική επένδυση-φόρος τιμής στην παλιά εκδοχή, όμορφες χορογραφίες και πιστολίδι, ταιριαστή σκηνοθεσία και ένα καστ ηθοποιών οι οποίοι βρίσκονται όλοι τοποθετημένοι στους κατάλληλους ρόλους. Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να απολαύσει ένα γουέστερν;
 

Σκηνοθεσία : Antoine Fuqua

Παίζουν : Denzel Washington, Chris Pratt, Ethan Hawke, Vincent D' Onofrio