Jurassic World

22 χρόνια μετά το πρώτο Jurassic Park και 14 μετά το Jurassic Park 3 (που για πολλούς αποτέλεσε και την ταινία η οποία χάλασε την σειρά), ο Steven Spielberg προσπαθεί να κάνει μια επανεκκίνηση βάζοντας σαν εγγύηση το όνομα του όντας παραγωγός, αλλά και τα δική του κινηματογραφική εταιρία. Προσπαθώντας να δώσει μια νέα πνοή αυτήν την φορά θα δώσει την σκυτάλη του σκηνοθέτη στον αρκετά νεότερο Colin Trevorrow ο οποίος θα χρειαστεί ένα θαύμα προκειμένου να καταφέρει να μεταφέρει έναν από τους μεγαλύτερους τίτλους ταινιών από το 1993 στο 2015.

Χτισμένο πάνω στα ερείπια του αυθεντικού πάρκου του καθηγητή John Hammond στη νήσο Nublar, το Jurassic World αποτελεί μια τουριστική μέκκα και ένα πασίγνωστο θεματικό πάρκο. Αυτό που πλέον έχει αλλάξει είναι η εμπειρία που ζούνε οι επισκέπτες. Η κάποτε τρομακτική αίσθηση του να στέκεσαι κοντά σε έναν δεινόσαυρο, πλέον έχει γίνει κάτι τόσο το απλό όσο μια επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να καβαλάνε μικρούς δεινόσαυρους σαν να είναι πόνι και η μεγαλύτεροι μπορούν πλέον να κάνουν καγιάκ σε έναν ποταμό παρέα με τους στεγόσαυρους που συχνάζουν εκεί.
Για να καταπολεμήσουν έναν πιθανό κορεσμό και μείωση της επισκεψιμότητας, οι γενετιστές και επιστήμονες του πάρκου δημιουργούν συνεχώς νέα είδη δεινοσαύρων συνδυάζοντας DNA από διαφορετικά ζώα. Στην προσπάθεια τους να επαναφέρουν τον τρόμο και το δέος στα μάτια των θεατών, αυτήν την φορά θα "μαγειρέψουν" έναν δυνατότερο, μεγαλύτερο και πιο τρομακτικό δεινόσαυρο με βάση το DNA ενός τυραννόσαυρου αλλά και 5-6 ακόμα ειδών.
Επαναλαμβάνοντας φυσικά την τραγωδία του πρώτου πάρκου, ο νέος αυτός δεινόσαυρος θα δραπετεύσει και δεν θα διστάσει να αφανίσει τόσο τους υπόλοιπους δεινόσαυρους όσο και τους χιλιάδες επισκέπτες που βρίσκονται στο ίδιο νησί.

Κατά την γνώμη μου, αυτό που απαγορεύει από την ταινία να αποτελέσει ένα πολύ απολαυστικό blockbuster, είναι το σενάριο. Σε αντίθεση με πολλές ταινίες του είδους οι οποίες νιώθεις πως έχουν μεγάλες σεναριακές ελλείψεις, στο Jurassic World γίνεσαι θεατής μιας σειράς μικρών και ανούσιων υπό-ιστοριών που ρίχνουν κατά πολύ το ενδιαφέρον το θεατή. Ακόμα και το γεγονός ότι το βασικό σενάριο είναι ίδιο με αυτό της πρώτης ταινίας δεν θα γινόταν ενοχλητικό εάν η ταινία παρέμενε πιστή σε αυτήν και μόνο την ιδέα.
Περνώντας στα ατού της ταινίας, το μεγαλύτερο από αυτά είναι σίγουρα οι νοσταλγικές νότες του κυρίου Spielberg καθ'όλη την διάρκεια. Το μουσικό θέμα της ταινίας παραμένει ίδιο με αυτό της πρώτης και οι αναφορές στο πρώτο πάρκο δίνουν και παίρνουν ασταμάτητα από την αρχή ως το τέλος χρησιμοποιώντας μάλιστα και σκηνικά από το πρώτο Jurassic Park.

Σκιαγραφώντας την εξέλιξη των Blockbuster ταινιών τα τελευταία 40 χρόνια, ο μόνος τρόπος για να διασκεδάσουν οι επισκέπτες αυτού του πάρκου (και οι θεατές) βλέποντας έναν μεγάλο λευκό καρχαρία είναι μόνο εάν αυτός αποτελέσει γεύμα για έναν τεράστιο, θαλάσσιο ψηφιακό δεινόσαυρο. Το κοινό έχει εξελιχθεί τόσο που κάτι που πριν 40 χρόνια έφερνε εφιάλτες μετά την προβολή του Jaws είναι πλέον πολυπαιγμένο και συνηθισμένο.

Τελικά το πρόβλημα του Jurassic World καταλήγει να είναι ίδιο με το σενάριο της ταινίας. Με τον ίδιο τρόπο που οι επισκέπτες χάνουν το δέος και την αγωνιά για το τι πρόκειται να συναντήσουν στο νησί, έτσι και ο θεατής νιώθει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ευτυχώς τα πολύ προσεγμένα ειδικά εφέ είναι παρών και βοηθούν την ταινία να κρατήσει την υπόσχεση για το τι περίπου πρόκειται να παρακολουθήσει κανείς. Δηλαδή μια πολύ προσεγμένη ταινία για ποπκόρν και παρέα...

βαθμολογία : 7/10

Σκηνοθεσία : Colin Trevorrow

Παίζουν : Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Ty Simpkins