A Monster Calls

Ο σκηνοθέτης J.A. Bayona, μετά το "The Orphanage" και πριν από λίγα χρόνια το "The Impossible", επιστρέφει αυτήν την φορά με ένα αρκετά σύνθετο δράμα φαντασίας που καθηλώνει με την μαγευτική του αφήγηση και τον κόσμο που δημιουργεί. Το "A Monster Calls" είναι ένα σκοτεινό παραμύθι για μικρούς (όχι πολύ όμως) και μεγάλους που καταπιάνεται με τον θάνατο, με τρόπο που δεν έχετε ξαναδεί μέχρι σήμερα.

Ο Conor (Lewis MacDougall), είναι ένα παιδί που ξαφνικά καλείται να σηκώσει μερικά πολύ δύσκολα για την ηλικία του βάρη. Ο πατέρας του έχει χωρίσει με την μητέρα του (Felicity Jones) και ζει πλέον στην Αμερική με την καινούργια του οικογένεια αφήνοντας τους δύο τους μόνους. Τον τελευταίο καιρό η μητέρα του βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αρρώστιας από καρκίνο και τα πράγματα δεν πάνε καλά παρά της θεραπείες που κάνει. Μέσα σε όλα, θα πρέπει να αντιμετωπίζει καθημερινά τους νταήδες του σχολείου του οι οποίοι δεν τον αφήνουν σε ησυχία, όπως και να συμβιβαστεί με την ιδέα πως αργά ή γρήγορα θα πρέπει να μετακομίσει στην γιαγιά του για πάντα, την οποία δεν συμπαθεί και δεν μπόρεσε ποτέ να αγαπήσει ιδιαίτερα.

Ένα βράδυ, ενώ βλέπει τους καθημερινούς του εφιάλτες με τον ίδιο να παρακολουθεί την μητέρα του να χάνεται στο κενό, θα δεχτεί την επίσκεψη από ένα αρχαίο δέντρο με την μορφή ενός τέρατος που βρίσκεται κοντά στο σπίτι του. Το τέρας του λέει πως θα τον επισκεφτεί τρεις φορές για να του διηγηθεί τρεις διαφορετικές ιστορίες και την τέταρτη φορά θα είναι η σειρά του μικρού να πει και μια ιστορία και ο ίδιος. Τα λόγια του τέρατος θα μάθουν στον Conor πως δεν υπάρχει σε κάθε ιστορία ένας κακός χαρακτήρας και ένας καλός ήρωας και πως το καλό και το κακό δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα όσο φαίνονται. Ο άνθρωπος είναι πολύ πολύπλοκο όν για να δικαιούται άπλες απαντήσεις.

Το "A Monster Calls", δεν είναι μια ταινία που μπορεί κανείς εύκολα να διηγηθεί ή να μεταφέρει με λόγια. Η εικόνες και η μουσική (ή η έλλειψη αυτής) μιλάνε από μόνα τους. Η αφήγηση μέσα από τις εικόνες είναι φανταστική και πολύ δουλεμένη και οι ιστορίες που διηγείται το τέρας δίνονται μέσα από ένα πολύ καλαίσθητο και καλοφτιαγμένο animation.
Ο νεαρός ηθοποιός καλείται να σηκώσει σχεδόν μόνος την ταινία στους ώμους του και το πετυχαίνει όσο κανένα άλλο παιδί-θαύμα. Τουλάχιστον μεταξύ των ταινιών που είδα φέτος. Τα συναισθήματα είναι συνεχώς έντονα και εκφράζονται είτε μέσα από τις στιγμές απόλυτης σιγής, είτε με στιγμές ξεσπάσματος και κραυγών.

Παρ'όλο όμως που η ιστορία ασχολείται με ένα τόσο λεπτό θέμα, δεν προσπαθεί να μαλακώσει τον πόνο για κανέναν. Δεν υπάρχουν μεταφορές ή παρομοιώσεις για να κάνουν τον μικρο Conor να αισθανθεί καλύτερα. Οι ιστορίες που θα ακούσει, είναι το μέσο που θα τον φέρει σιγά σιγά τόσο αυτόν όσο και τον θεατή αντιμέτωπο με την σκληρή πραγματικότητα. Το μόνο που υπάρχει για να γαληνεύει τα πνεύματα και να ισορροπεί την συναισθηματική φόρτιση είναι τα όμορφα ειδικά εφέ και η εφευρετική τεχνοτροπία με την οποία αφηγούνται οι ιστορίες.

Η απόλυτη επιτυχία του είναι το ότι δεν περνάει ένα γενικό μήνυμα που πρέπει όλοι να μάθουμε και να ταυτιστούμε με αυτό αλλά καταφέρνει και "μιλάει" στον καθένα ξεχωριστά. Αυτό που παίρνει ο καθένας βιώνοντας αυτήν την κινηματογραφική εμπειρία είναι κάτι προσωπικό και δεν μπορεί να εκφραστεί με κανέναν τρόπο. Αν της δώσετε την ευκαιρία που της αξίζει, η ταινία θα λειτουργήσει και σαν μια καθαρτική για την ψυχή ιστορία.

Ανάμεσα στις πολύ καλές δραματικές ταινίες που παρακολούθησα φέτος, καμία δεν κατάφερε να με συγκινήσει σε τέτοιο βαθμό που το έκανε το "A Monster Calls". Είναι κρίμα να μην βλέπεις γεμάτη την αίθουσα κινηματογράφου σε ταινίες σαν και αυτήν.

Σκηνοθεσια : J.A. Bayona

Παίζουν : Lewis Macdougall, Sigourney Weaver, Felicity Jones,  Liam Neeson