Πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει μια Ιαπωνική, σύγχρονη ταινία σαν και αυτή όταν συγκαταλέγει τόσες κατηγορίες μεσα της; Art house, μαύρη κωμωδία, δράμα και ταινία δράσης όλα σε ένα. Ας μην ξεχνάμε πως όλα αυτά συνοδεύονται φυσικά με τρέλες ποσότητες αίματος από την αρχή ως το τέλος. Είναι η ιστορία μιας φιλόδοξης παρέας παιδιών που έχουν ένα κοινό όνειρο ζωής. Να κινηματογραφήσουν την "καλύτερη ταινία όλων των εποχών". Αυτό που δεν κατάλαβαν ποτέ όμως είναι πως γεννήθηκαν σε λάθος πόλη...
Αυτή η κινηματογραφική ομάδα αποτελείται από πέντε φιλόδοξους έφηβους που αυτοαποκαλούνται για κάποιο λόγο "Fuck Bombers". Όλη την ήμερα τριγυρίζουν στην μικρή πόλη στην οποία ζούνε και βιντεοσκοπούν τυχαία πλάνα με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν κάποτε για να συνθέσουν την "καλύτερη ταινία δράσης όλων των εποχών". Πρωταγωνιστής στην μέχρι τώρα πορεία τους είναι το τελευταίο μέλος της παρέας, ο οποίος επιθυμεί να γίνει ο επόμενος Bruce Lee. Για τον λόγο αυτό σε κάθε γύρισμα (και για τα επόμενα δέκα χρόνια) θα φοράει μια στολή παρόμοια με του ειδώλου του.
Παράλληλα, σε αυτήν την πόλη υπάρχουν δυο κυρίαρχες οικογένειες με τις δικές τους συμμορίες γιακούζα μεταξύ των οποίων ξεκινάει μια βεντέτα όταν οι Kitagawa επιτίθενται στο σπίτι του αρχηγού της οικογένειας Muto. Η επίθεση αποτυχαίνει μιας και η αποστολή ξεκληρίζεται από την γυναίκα του αφεντικού αλλά αυτό την οδηγεί σε πολλά χρόνια φυλάκισης. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά οι δυο οικογένειες έρχονται ακόμα σε συγκρούσεις μέσα στην πόλη με αποτέλεσμα να υπάρχουν συχνά θύματα και οι δυο αρχηγοί να είναι πάντα έτοιμοι να υπερασπιστούν την φατρία τους.
Παράλληλα, σε αυτήν την πόλη υπάρχουν δυο κυρίαρχες οικογένειες με τις δικές τους συμμορίες γιακούζα μεταξύ των οποίων ξεκινάει μια βεντέτα όταν οι Kitagawa επιτίθενται στο σπίτι του αρχηγού της οικογένειας Muto. Η επίθεση αποτυχαίνει μιας και η αποστολή ξεκληρίζεται από την γυναίκα του αφεντικού αλλά αυτό την οδηγεί σε πολλά χρόνια φυλάκισης. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά οι δυο οικογένειες έρχονται ακόμα σε συγκρούσεις μέσα στην πόλη με αποτέλεσμα να υπάρχουν συχνά θύματα και οι δυο αρχηγοί να είναι πάντα έτοιμοι να υπερασπιστούν την φατρία τους.
Δέκα χρονιά μετά επίσης, η φιλόδοξη ομάδα των "Fuck Bombers" με αρχηγό τον hirata συνεχίζουν τα αμέτρητα γυρίσματα μέσα στην πόλη και παρ' όλο που έχουν μεγαλώσει όλοι και δεν έχουν καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα η φιλοδοξία τους παραμένει το ίδιο μεγάλη. Ο σκηνοθέτης, συγγραφέας και αρχηγός Hirata μια μέρα θα βρεθεί παρών σε μια σύγκρουση των δυο γιακούζα συμμοριών και θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση προς όφελος του για μερικά πλάνα τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει στην ταινία του και φυσικά για την λύση σε όλα του τα προβλήματα. Ο Hirata θα γίνει ο "σύνδεσμος" μεταξύ των δυο οικογενειών και θα τους πείσει να λύσουν τις διαφορές τους σε μια τελική μονομαχία με μοναδικά όπλα τα παραδοσιακά σπαθιά των σαμουράι. Το αντάλλαγμα της συμφωνίας θα είναι όλα αυτά να γίνουν με την παρουσία του κινηματογραφικού του συνεργείου αλλά και του σκηνικού που ο ίδιος θα στήσει ειδικά για αυτήν την αναμέτρηση.
Σίγουρα η ταινία προσφέρει αρκετούς λόγους στον θεατή για να την παρακολουθήσει. Από τα όμορφα Art House σκηνικά επηρεασμένα από τις παλιές ιαπωνικές ταινίες, στο πολύ ιδιαίτερο χιούμορ που κρύβεται μεταξύ των χαρακτήρων αλλά και της παράλογης ιστορίας της ταινίας. Αυτό που μένει σίγουρα όμως σαν εμπειρία είναι η σκηνές δράσης που εκτιλύσονται παρουσία των "Fuck Bombers". Οι μαφιόζοι προσπαθούν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους όταν βρίσκεται η κάμερα εκεί πιστεύοντας ότι διεκδικούν και οι ίδιοι ένα κομμάτι από την πίτα της κινηματογραφικής δόξας. Χαμογελούν και ποζάρουν ενώ κόβουν κεφάλια και σκοτώνουν αριστερά και δεξιά με αποκορύφωμα την τελική αναμέτρηση στην οποία οι δυο συμμορίες κάνουν τα πάντα για να φανούν άψογες μπροστά στην κάμερα λίγο πριν σκοτωθούν ή σκοτώσουν.
Δυστυχώς
όμως το Why Don't You Play In Hell δεν το βρήκα τόσο αψεγάδιαστο. Το
πρώτο μισό της ταινίας μπορεί να φανεί στους περισσότερους λίγο αργό σε
σχέση με αυτό που πρόκειται καταλήξει προς το τέλος. Το τελευταίο
40λεπτο ένοιωσα πως η ταινία ανέβασε πολύ γρήγορα ρυθμούς και το ως τότε
χλιαρό ενδιαφέρον εκτινάχτηκε στα ύψη. Επίσης σε μερικές σκηνές ο
σκηνοθέτης προσπαθεί να μιμηθεί λίγο από τις δουλείες του Quentin
Tarantinο αντιγράφοντας αυτούσια μερικές σκηνές δράσης και
χρησιμοποιώντας τα ίδια σκηνικά και με σχεδόν τις ίδιες μουσικές
επενδύσεις, πράγμα που σε λυπεί γιατί η ταινία στο μεγαλύτερο της μέρος
έχει το δικό της ιδιαίτερο στιλ.
Όπως
και να χει το Why Don't You Play In Hell έχει να προσφέρει αρκετές
ευχάριστες στιγμές που θα σας κάνουν να μην μετανιώσετε για την επιλογή
σας να την δείτε. Μια δοκιμή θα σας πείσει!
Βαθμολογία : 8/10
Σκηνοθεσία : Sion Sono
Παίζουν : Jun Kunimura, Shinichi Tsutsumi, Fumi Nikaido
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου