The Babadook

Το The Babadook είναι μια αυστραλιανή ταινία τρόμου διαφορετική από τις άλλες. Σαν μεγάλος φαν του είδους έχω δει πολλές ταινίες τρόμου στην ζωή μου. Τόσες πολλές που δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν τυχαίο αριθμό! Ταινίες τρόμου, θρίλερ , ψυχολογικού περιεχομένου, ενοχλητικού περιεχομένου, ταινίες επικεντρωμένες στην βία και γενικότερα ότι υποκατηγορία μπορεί κάποιος να σκεφτεί. Θα τολμήσω να πω, πως το The Babadook είναι μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες τρόμου των τελευταίων χρόνων.

 

Αρχικά, η ιστορία μοιάζει οικεία για ταινία του είδους.
Η Essie Davis υποδύεται την Amelia, η οποία έχει χάσει τον άντρα της σε τροχαίο ατύχημα την ημέρα που την μετέφερε στην κλινική για να γεννήσει το παιδί τους, Samuel. Εφτά χρόνια μετά, η Amelia πέρα από τις τύψεις και το ψυχολογικό βάρος που έχει στους ώμους της, έχει να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα συμπεριφοράς και αντικοινωνικότητας, τα οποία απέκτησε ο γιος της μεγαλώνοντας. Η ανατριχίλα ξεκινάει, όταν μητέρα και παιδί θα διαβάσουν ένα παιδικό βιβλίο για τον μπαμπούλα. Ένα βιβλίο με το οποίο ο μικρός θα ταυτιστεί και στο οποίο θα πιστέψει πολύ παραπάνω από ένα φυσιολογικό παιδί.

Αυτό που κάνει το The Babadook ξεχωριστό είναι η ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και η χρήση τον ηχητικών εφέ ταυτοχρόνως με την παντελή έλλειψη μουσικής στις σκηνές τρόμου. Επίσης, είμαι σχεδόν σίγουρος, πως η ταινία δεν έχει κανένα απολύτως  φτηνό τρόμαγμα. Δεν πετάγονται περίεργα πλάσματα από το πουθενά, δεν βλέπεις απατηλές μορφές και κυρίως δεν χρησιμοποιείται η απότομη και βίαιη μουσική σαν στοιχείο που προκαλεί τρόμο. Σε αυτήν την ταινία σε τρομάζει αυτό που πρέπει να σε τρομάξει. Ο τρόμος είναι υποβόσκων, αναδύεται με τρόπο αναπάντεχο και τίποτα δεν σε προετοιμάζει για αυτόν. Αυτό είναι κάτι που λατρεύω στις ταινίες τρόμου και γι΄αυτό μέχρι σήμερα, μόνο οι ταινίες του David Lynch μου προκαλούσαν ανατριχίλα σε κάθε τους προβολή.

Σύμφωνα με την σκηνοθέτη Jennifer kent οι ταινίες αυτές είναι ικανότητα να δημιουργεί κάποιος δικούς του κόσμους που μόνο στα όνειρα μοιάζούν λογικοί. Δεν μπορείς να εξηγείς κάθε λεπτό με κυριολεξία και κοινή λογική και γι αυτόν τον λόγο σου δημιουργούν την αίσθηση τις ανησυχίας και του φόβου.

Πριν από 3 χρόνια, η αυστραλιανή σκηνοθέτης Jennifer kent κατάφερε να μαζέψει χρήματα μέσω του kickstarter για ένα  πρότζεκτ τρόμου. Όπως αναφέρει στην σελίδα του kickstarter, θέλησε να διασκευάσει την μικρού μήκους ταινία που είχε κάνει η ίδια -με τίτλο The Monster- στα πρώτα της βήματα αλλά και την μικρού μήκους ταινία του David Lynch με τίτλο The Grandmother.

Χαρακτηριστικά, στις συνέντευξεις της αναφέρει πως ονειρευόταν να σκηνοθετήσει και να γράψει μια ταινία τρόμου στα βήματα του Roman Polanski και του David Lynch. Αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε λεπτό της ταινίας, η οποία θυμίζει τόσο πολύ τις δουλειές αυτών των δυο σκηνοθετών που ακόμα και πριν ψάξω για λοιπές πληροφορίες  αναρωτιόμουν εάν οι δυο δημιουργοί εμπλέκονται με κάποιον τρόπο με το πρότζεκτ.

Είμαι πολύ χαρούμενος που μετά από καιρό βρήκα μια ταινία τρόμου που με κάνει να νιώθω αισιοδοξία για το μέλλον αυτού του είδους. Ένα Φιλμ που κανένας φίλος του τρόμου δεν πρέπει να χάσει.

Σκηνοθεσία: Jennider Kent
Παίζουν : Essie Davis, Noah Wiseman, Daniel Henshall