The Shape of Water

Παρόλο που ο Guillermo del Toro έγινε γνωστός αρκετά νωρίτερα, η ταινία που τον έβαλε για τα καλά στην λίστα των αναγνωρισμένων σκηνοθετών ήταν σίγουρα το PAN'S LABYRINTH για το οποίο ο σκηνοθέτης είχε βραβευτεί το 2006 και με Όσκαρ. Έκτοτε το κοινό νομίζω πως περίμενε από τις ταινίες του να είναι τουλάχιστον καλοφτιαγμένες, με όμορφα σχεδιασμένα σκηνικά και χρώματα. Κάτι που νομίζω πως δεν σταμάτησε ποτέ να το πετυχαίνει. Αυτό που δεν κατάφερε τα τελευταία δέκα χρόνια κατά την γνώμη μου ήταν να προσθέσει στις φανταστικές του ιστορίες το επιθυμητό βάθος και το ανάλογο συναίσθημα. Ένα πρόβλημα που φαίνεται πως λύθηκε και με το παραπάνω με το SHAPE OF WATER.

 

Το SHAPE OF WATER αποτελεί μια πανέμορφη και παράξενη ιστορία αγάπης η οποία λειτουργεί ως ένα παραμύθι για μεγάλους. Πρόκειται για μια πλούσια καλλιτεχνικά ταινία που τα καταφέρνει άψογα από την αρχή ως το τέλος σε κάθε επίπεδο. Καλομελετημένα σκηνικά, καλοσχεδιασμένα κοστούμια, ένα ταιριαστό καστ ταλαντούχων ηθοποιών και ένα ονειρικό μουσικό ντύσιμο που σου μένει για αρκετή ώρα μετά το τέλος της ταινίας. Όλα αυτά μέσα από ένα σενάριο που έχει εμπνευστεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Η Ιστορία εκτυλίσσεται το 1961 στην Βαλτιμόρη. Η Sally Hawkins υποδύεται μια βουβή γυναικά με το όνομα Elisa η οποία δουλεύει ως καθαρίστρια στις εγκαταστάσεις ενός υπόγειου κυβερνητικού εργαστηριού. Παρόλο που φροντίζει το χαμόγελο και η ευγένεια να μην φεύγουν ποτέ από πάνω της, η Elisa ζει μια αρκετά μοναχική ζωή.

Μια μέρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα από τα τελευταία αποκτήματα του εργαστηρίου, ένα παράξενο πλάσμα του νερού με το οποίο θα αποκτήσει με τον καιρό μια ασυνήθιστη οικειότητα. Όταν λοιπόν θα μάθει τις προθέσεις των υπευθύνων θα πάρει την απόφαση να δράσει και να αποτρέψει οτιδήποτε μπορεί να βλάψει το πλάσμα. 

Κατά την γνώμη μου ένα από τα πράγματα που αναδεικνύουν έναν μεγάλο σκηνοθέτη είναι η αίσθηση ότι αυτό που μόλις παρακολούθησα δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα από κανέναν άλλο στον χώρο. Μοιάζει λες και ο Dell Toro σχεδίαζε αυτή την ταινία για χρόνια. Αν και δεν νομίζω, μπορεί και να το έκανε. Η ταινία προβάλει όλα τα δυνατά στοιχεία του σκηνοθέτη αλλά και τις επιρροές του από τις παλιές ταινίες τις χρυσής εποχής του Hollywood. Οι αναφορές σε αυτές είναι δεκάδες από την αρχή ως το τέλος.

Η Sally Hawkins αποτελεί σίγουρα την πιο δυνατή ερμηνεία με τον ρόλο της ως βουβή να εκπέμπει γερές δόσεις συναισθηματικής φόρτισης. Ένας ρόλος που περιβάλλεται φυσικά από τους φανταστικούς Richard Jenkins, Octavia Spencer και Michael Shannon.

Και επειδή κάθε δουλειά ενός μεγάλου σκηνοθέτη συγκρίνεται αναπόφευκτα με τις προηγούμενες να σημειώσω πως η συγκεκριμένη μπορεί να κοιτάξει στα ίσια και ίσως να ξεπεράσει το PANS LABYRINTH όσο αναφορά το στίγμα που θα αφήσει στην ιστορία του κινηματογράφου. Αν δεν θεωρείται ήδη, τότε σε μερικά χρόνια θα ανήκει σίγουρα ανάμεσα στις κλασικές, must-see ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Σκηνοθεσία : Guillermo del Toro

Σενάριο : Guillermo del Toro

Παίζουν : Sally Hawkins, Michael Shannon, Richard Jenkins, Octavia Spencer