Pages

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

The Disaster Artist

Στον κινηματογράφο υπάρχει μια άτυπη και ειδική κατηγορία ταινιών που όλοι αναγνωρίζουμε και αγαπάμε αλλά σπάνια αναφερόμαστε σε αυτή. Δεν υπάρχει επίσημο όνομα αλλά ας την πούμε κατηγορία "τόσο κακή ταινία που καταλήγει να είναι καλή". Το 2003 ο εκκεντρικός σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός Tommy Wiseau γύρισε το THE ROOM το οποίο θεωρείται από πολλούς ο βασιλιάς των χειρότερων ταινιών. Λίγα χρόνια αργότερα ο κολλητός του φίλος και συμπρωταγωνιστής Greg Sestero κυκλοφόρησε ένα βιβλίο στο οποίο διηγείται την ιστορία πίσω από το πως γυρίστηκε το THE ROOM. Η μεταφορά του βιβλίου αυτού θα γίνει τελικά η έμπνευση για τον James Franco να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει στην πιο φιλόδοξη ταινια της καριέρας του μέχρι σήμερα.
 
Αν θα έπρεπε να δώσουμε μια ταμπέλα  στο THE ROOM του 2003 τότε θα λέγαμε πως αποτελεί ένα απλό δράμα. Διαδραματίζεται στο San Francisco του σήμερα και διηγείται την ιστορία ενός άντρα του οποίου η μέλλουσα γυναίκα τον απατάει με τον καλύτερο του φίλο. Το διασκεδαστικό κομμάτι όμως έρχεται από τις μικρότερες ιστορίες που η ταινία ανοίγει στο ενδιάμεσο και τελικά δεν κλείνει πότε, την πιο υπερβολική και αστεία ηθοποιία που έχει υπάρξει (ειδικά από τον ίδιο τον Tommy Wiseau) και φυσικά από τις πιο περίεργες και αλλόκοτες σκηνές σεξ που έχουν γυριστεί ποτέ.
Και ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως αυτό το μπάχαλο θα μπορούσε να μεταφραστεί καπως σε ένα βιβλίο και αργότερα σε ταινια; Το THE DISASTER ARTIST δεν αποτελεί απλά μια έξυπνη, σχεδόν βιογραφική ταινία αλλά και ένα ωραίο ταξίδι πίσω από τις κάμερες στον άγνωστο κόσμο τον καλτ ταινιών του Hollywood. 


Πολλοί από αυτούς που θα απολαύσουν το THE DISASTER ARTIST είναι ήδη φαν του THE ROOM αλλά είμαι σίγουρος πως οι λάτρεις θα πολλαπλασιαστούν μετά από αυτό. Ο James Franco κάνει πολύ καλή δουλειά ως Tommy και ανεβάζει αρκετά ψιλά τον πήχη όσο αναφορά την σκηνοθετική του ικανότητα ενώ παράλληλα προσπαθεί να αναπαραστήσει καρέ καρέ αρκετές από τις καλύτερες σκηνές της αρχικής ταινίας. Λίγο πριν από τους τίτλους τέλους μάλιστα δεν θα κρατηθεί και θα συγκρίνει δίπλα δίπλα μερικές από αυτές. 


Πολλές από τις συμπεριφορές φαίνονται σχεδόν απίστευτες αλλά αν οι ίδιοι οι δημιουργοί λένε πως έγιναν έτσι τα πράγματα τότε μάλλον θα είναι αλήθεια. Παίρνοντας μια γεύση από την προσωπικότητα του ίδιου του Tommy Wiseau δεν εχεις λόγο να μην πιστέψεις αυτά που βλέπεις. Μάλιστα ο ίδιος ο Wiseau και ο Greg Sestero φαίνεται πως δίνουν με το παραπάνω τις ευλογίες τους για την πιστότητα της ταινίας. 

Αυτό που νομίζω πως κάνει περισσότερο σωστά το THE DISASTER ARTIST είναι πως αντί να γελοιοποιήσει στο 100% μια ήδη αστεία περίπτωση, ασχολείται κυρίως με την μελέτη των προσωπικοτήτων αυτών των ανθρώπων και ειδικά με του Tommy του οποίου την προσωπικότητα δεν πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί γιατροί που μπορούν να την εξηγήσουν. Αυτός ο άνθρωπος μεταξύ των πολλών προβλημάτων του είχε και μια εντελώς λάθος άποψη για τις ταινίες, τα δράματα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Μέχρι που μια μέρα του δόθηκε η ευκαιρία να μετατρέψει τις απόψεις αυτές σε ταινία. Το αστείο είναι πως αυτές οι βασικές ελλείψεις μετατράπηκαν τελικά σε επιτυχία. Μπορεί η ταινία του να μην κατέληξε στο οσκαρικό δράμα που ονειρευόταν αλλά σίγουρα έμεινε και θα μείνει στην ιστορία πολύ περισσότερο από πολλές ταινίες που έχουν στην κατοχή τους το όσκαρ καλύτερης ταινίας. 

Είχα δει το THE ROOM πριν από αρκετά χρόνια και δεν πίστευα τότε το πόσο κακή ταινία είναι ενώ πέρυσι έκατσα να το ξαναδώ και πέθανα στα γέλια. Είμαι σίγουρος πως η τρίτη φορά θα είναι ακόμα πιο καλή μετά από το THE DISASTER ARTIST.
Να τονίσω πως δεν χρειάζεται να έχετε δει το THE ROOM για να ευχαριστηθείτε και την συγκεκριμένη αλλά σίγουρα βοηθάει. Για όσους πάλι έχετε δει το THE ROOM και δεν έχετε καταλάβει τον ντόρο γύρο από την συγκεκριμένη ταινία τότε βλέποντας το THE DISASTER ARTIST θα ανακαλύψετε την μαγεία μιας υπέροχα κακής ταινίας. 




Σκηνοθεσία : James Franco
Σενάριο :  Scott Neustadter, Michael H. Weber, Greg Sestero, Tom Bissell
Παίζουν : James Franco, Dave Franco, Seth Rogen, Ari Graynor

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου