Starred Up

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το Starred up χωρίς να φανεί ακόμα "μια από τα ίδια" ταινία. Με βασικό θέμα ένα είδος το οποίο έχει εξαντληθεί εδώ και πολλά χρόνια, πρόκειται για ένα δράμα μέσα στις φυλακές ενηλίκων. Ο σκηνοθέτης David Mackenzie, εμπιστεύεται τυφλά τον απαιτητικό, πρωταγωνιστικό ρόλο στον πρόσωπο του νεαρού ηθοποιού Jack O’Connell και το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχα εκρηκτικό.

Ο Eric είναι ένας 19χρονος κρατούμενος ο οποίος μεταφέρεται πρόωρα στις φυλακές ενηλίκων λόγο τις ακραίας και βίαιης συμπεριφοράς του. Η βια είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας του Eric και με την μεταφορά του στη καινούργια φυλακή θα προσπαθήσει πολυ να εδραιώσει την θέση του ως κυρίαρχο αρσενικό σε ένα περιβάλλον που δεν επιτρέπει σε κανέναν να είναι παιδί. Τα πράγματα για τον Eric θα γίνουν πιο δύσκολα μόλις συνειδητοποιήσει πως στην ίδια φυλακή βρίσκεται κρατούμενος και ο πατέρας του Neville, τον οποίον και έχει να συναντήσει από πέντε χρονών. Το ήδη υπάρχων μίσος για τον πάτερα του θα γίνει τώρα μεγαλύτερο καθώς προσπαθεί να του δείξει μέσα από εκρήξεις βίας πως μπορεί να προστατεύσει μόνος του τον εαυτό του από τους άλλους κρατούμενους, ενώ ο Neville ψάχνει τον καλύτερο τρόπο για να πλησιάσει ξανά τον γιο του.

Στον μεταξύ χαμό που θα ακολουθήσει, ο Eric θα αποκτήσει ακόμα μια πατρική φιγούρα στο πρόσωπο του ψυχοθεραπευτή Oliver. Ο Oliver θα πείσει τον διευθυντή της φυλακής να δώσει μια ευκαιρία και να αφήσει τον νεαρό Eric να ενταχθεί στο γκρουπ που διατηρεί για να βοηθάει κρατούμενους με παρόμοια προβλήματα.

Ένα από τα πολλά πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στο Starred Up είναι η αφοσίωση της ταινίας στην κεντρική υπόθεση και στο "χτίσιμο" των βασικών χαρακτήρων. Δεν αναφέρεται πουθενά γιατί βρίσκονται στην φυλακή αυτοί οι άνθρωποι. Δεν έχει σημασία άλλωστε. Το μόνο που πρέπει να ενδιαφέρει τον θεατή είναι η σχέση μεταξύ τους. Αυτό είναι κάτι που κάνει την ιστορία ακόμα πιο ρεαλιστική μιας και παρόμοιες ιστορίες είναι μάλλον αμέτρητες στον πραγματικό κόσμο. Μια κακή πατρική φιγούρα η οποία καταλήγει στην φυλακή και μετά από χρόνια ακολουθεί και το παιδί.
Οι επιλογή του πρωταγωνιστικού καστ αποτελεί ακόμα ένα μεγάλο ατού σε αυτήν την ταινία. Στα μάτια του εκπληκτικού Jack O'Connell ο θεατής παρακολουθεί έντρομος έναν νεαρό άντρα στην ηλικία των 19χρονων να γνωρίζει την βια σαν μοναδική γλώσσα επικοινωνίας και επιβίωσης. Ένας ρόλος ιδιαίτερα δύσκολος που χρησιμοποιεί περισσότερο την γλώσσα του σώματος για να πει την ιστορία αντί μια σειρά διαλόγων που σε αυτές τις ταινίες πολλές φορές μοιάζουνε γελοίοι.

Λόγο των αρκετών εκρήξεων βίας, η ταινία ίσως να μην αποτελεί ένα must see για όλους. Όπως και να χει, πρόκειται  για ένα καλογυρισμένο φίλμ με όμορφα και κλειστοφοβικά πλάνα μέσα στους στενούς διαδρόμους των φυλακών. Ένα φιλμ που σίγουρα αξίζει την προσοχή και δεν περνάει απαρατήρητο.

Βαθμολογία : 8/10

Σκηνοθεσία : David Mackenzie

Παίζουν : Jack O'Connell, Ben Mendelsohn, Rupert Friend